Η νουβέλα που ακολουθεί είναι μία από τις έξι που περιέχει το πρώτο βιβλίο της σειράς "Παραλογοτεχνίας Ανάγνωσμα -Π.ΑΝ." που με τίτλο "ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ", κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2007 από τις εκδόσεις "Οξύ".
Η Π.ΑΝ ήταν μια σειρά με επιλογές παραλογοτεχνικών αναγνωσμάτων από τα pulps περιοδικά που κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ στην περίοδο 1935-1945 (Χρυσή Περίοδος).
Καμιά νουβέλα από τις επιλεγμένες για τη σειρά δεν είχε μεταφραστεί και δημοσιευτεί προηγουμένως στα αντίστοιχα ελληνικά περιοδικά που φιλοξενούσαν αναγνώσματα του είδους (Μάσκα, Μυστήριο, ΠΑΜΕΜ, Νυχτερίδα, Σφίγγα κλπ).
Στην απόδοση έγινε προσπάθεια να αποδοθεί το ύφος στην αφήγηση και στους διαλόγους, που χαρακτήριζε αυτό το είδος αναγνωσμάτων, ενώ η περιγραφή έγινε λίγο πιο "τολμηρή" σε σχέση με το τι θεωρούταν τολμηρό σύμφωνα με τους αυστηρούς κώδικες ηθικής, που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στς ΗΠΑ, αλλά και στην Ελλάδα.
Η απόδοση κράτησε ένα ακόμα στοιχείο, αφανές ωστόσο, που είχαν οι περισσότερες ελληνικές μεταφράσεις των αμερικανικών πρωτοτύπων. Τα σύντομα, διηγήματα για βιαστικούς Αμερικανούς αποδίδονταν συνήθως σε πολλαπλάσιου μεγέθους νουβέλα για τους υπομονετικούς Έλληνες αναγνώστες.
Η νουβέλα, με τίτλο "Τα βαμπίρ δεν χαϊδεύουν" που ακολουθεί συνέχισε πιστά την παράδοση.
Η εικονογράφηση του αναγνώσματος, όπως και το εξώφυλλο είναι από το πρωτότυπο.
by Dinothesaurus studius
amigo para siempre
Γειάσας, μου λείπετε, ούτε ένα μήνυμα, ούτε μια γραφή, το γραμματοκούτι μου μόνο λογαριασμούς και διαφημιστικά έντυπα, σκέτη ανία δηλαδή. Ευχές για γαλήνη στη θάλασσα ή στη μπανιέρα σας!! Τώρα μου τη δίνει αυτός ο Γιώργος με τους διαγωνισμούς, ΟΜΩΣ σκέπτομαι να γράψω ένα απ’ αυτά που ο Γιώργος επεξηγηματικά αναφέρει ως πολτοειδή ή νουάρ και τα ρέστα. ΟΜΩΣ χρειάζομαι βοήθεια γιατί δεν έχω ξαναγράψει κάτι τέτοιο, δηλαδή θα χρησιμοποιήσω μια φανταστική συνταγή (δηλαδή ό,τι μου κατεβάσει το τσερβελο) για ΠΡΩΤΗ φορά. Τώρα η βοήθειά σας θα είναι για το εξώφυλλο, για φωτο που να συνδέονται με το πόνημα, για την επιμέλεια του κειμένου, γιατί από γλώσσα μπάτσων δεν σκαμπάζω, από τις ψήφους σας έτσι για να δείξουμε τι είδους γειτονες είμαστε και ό, τι άλλο προαιρεισθε. ΟΜΩΣ όχι, επαναλαμβάνω ΟΧΙ, δεν θα πέσω τόσο χαμηλά, ως οι πολιτικάντηδες βουλευτές μας, δεν θέλω την ψήφο σας. Θα ψηφίσετε καταπως η καρδιά σας υπαγορεύει, γιατί οι διαγωνισμοί έχουν απέραντη μοναξιά, ως η γραφή. Εξ’ άλλου χατιράκια δεν σηκώνω. ΟΜΩΣ, τουλάχιστον, ο ιδιοκτήτης Γιώργος ας κάνει ένα εξώφυλλο, δεν νομίζω ότι θα το μαρτυρήσει πουθενά, ένα τόσο δα σκονάκι θαναι δεν χάθηκε ο κόσμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα πώς θα στείλω το κείμενο δε θαναι μονο μια σελίδα, ε’ δεν είμαι μαστοράντζα στον υπολογιστή, άντε λοιπόν τι κάθεστε δώστε ένα χεράκι, για τη γειτονιά μας ρε γαμώτο.
ΦΙΛΙΑ, (ο τόνος όπου ο καθεις/μια ποθεί).
Αγαπητή Ευγενία (Τζένη)τι ακριβώς ήταν εκείνο που σε οδήγησε στο συμπέρασμα ότι σε αυτό εδώ το μπλογκ τρέχει διαγωνισμός; Πολύ δε περισσότερο ότι ο διαγωνισμός είναι για τη συγγραφή αστυνομικού διηγήματος; Υπάρχει ένας διαγωνισμός συγγραφής διηγήματος, αλλά αφορά διήγημα ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ που διοργανώνει η Λέσχη Φίλων του (περιοδικού) ΜΙΚΡΟΣ ΣΕΡΙΦΗΣ. Ο DINO απλώς υποστηρίζει την πρωτοβουλία, ως χορηγός επικοινωνίας -όπως ισχυρίζεται, τρομάρα του-. Τίποτα περισσότερο. Τώρα, αν θέλεις να γράψεις διήγημα καουμπόικο, με γεια σου με χαρά σου. Έμπα στο φίλιο μπλογκ και διάβασε τους όρους συμμετοχής και πάρε μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν από την άλλη μπάντα θέλεις να αναρτήσεις διήγημα αστυνομικό εδώ πέρα, με μεγάλη μου χαρά. Όσο για το εξώφυλλο, δεν είναι απαραίτητο. Να περιμένω δίηγημα και μαζί μου οι πολυπληθείς (πάνω από τρεις) αναγνώστες μου; Και θα ζητήσουμε να το βαθμολογήσουν, γιατί όπως θα έχεις δει υπάρχει μια κλίμακα αξιολόγησης κειμένων στο τέλος του κάθε κειμένου. Η κλίμακα επιγράφεται "Αντιδράσεις"
no comments, που λενε στο χωριό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό Καουμπόϊκο δεν σκαμπάζω. Αλλά δεν έχει σημασία ο διαγωνισμός, σημασία έχει το δικό σου σάϊτ εγώ γι αυτό ενδιαφέρομαι. Τα άλλα περί διαγωνισμού χαριτολογώ, αλλά εσύ δεν έπιασες τίποτα. Τώρα, αν θες μπορώ (με μεγάλη, η αλήθεια είναι, προσπάθεια) να σου γράψω ένα αστυνομικό απ' αυτά τα πολτοειδή και δεν έχει καμιά μα καμιά σημασία ποιός/α θα το διαβάσει, μήπως γράφουμε για να μας διαβάζουνε; είπαμε η γραφή είναι μοναξιά, απλά έχουμε κάποια πιόνια (πρόσωπα, αν θες) στο κεφάλι μας, στη φαντασία μας καλύτερα, και σαν καραγκιοζοπαίχτες, τα στήνουμε στη σκηνή. Σε ζάλισα ή ακόμα;
Πολύ καλησπέρα σε οσους διάβασαν "η διαβάζουν την
ΑπάντησηΔιαγραφήπαραπάνω,ομολογουμένως αρκετά "τολμηρή" αλλά θαυμάσια ιστορία!!!!!Γιώργο είσαι μαιτρ του είδους
πολλά συγχαρητήρια!!!!!