Ο ΕΠΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ '50 & '60
Η πολεμική δράση του ήρωα της ισπανικής ιστορίας, του "Ελ Σιντ" (Ελ Θιδ, σύμφωνα με την προφορά της Καστίλης) ισορροπεί ανάμεσα στην ιστορία και στον θρύλο. Η επική κινηματογραφική μεταφορά της ζωής του έγειρε περισσότερο στη μεριά του θρύλου. Για την ακρίβεια χρησιμοποίησε πολλά στοιχεία από παλιό ρομαντικό έπος που διηγείται τις μάχες και τις μονομαχίες που έδωσε για τη συνένωση των χριστιανικών βασιλείων της Ιβηρικής, για τον περιπετειώδη έρωτά του με τη δόνια Χιμένα (Σιμένα, στην ταινία), που από το αβυσσαλέο μίσος της κατέληξε στο παράφορο πάθος της για αυτόν... Κώδικες ιπποτικής τιμής, κονταρομαχίες, σπαθομαχίες, πολύνεκρες πολεμικές συγκρούσεις, κάστρα, πολιορκίες, ίντργκες, ρομαντισμός, φανταχτερά μεσαιωνικά κοστούμια και κατάφρακτες πανοπλίες συνθέτουν μια φαντασμαγορική ταινία-ορισμό του ιπποτικού φίλμ με προδιαγραφές υπερπαραγωγής που άκμασε στο Χόλλυγουντ για μια δεπανταετία περίπου (1950-1965) για να πέσει μετά σε μαρασμό για δυο τουλάχιστον δεκαετίες.
Στο ίδιο επικό-ρομαντικό πνεύμα και η μουσική του Μίκλος Ρόζα, ειδικευμένου κυρίως σε επικές ταινίες εποχής, υπογραμίζει με χάλκινα πνευστά και κρουστά τις επικές σκηνές και με έγχορδα και πνευστά τις ρομαντικές διανθισμένα με μουσικά μοτίβα εμπνευσμένα από μεσαιωνικούς ισπανικούς χορούς. Για το δίχως άλλο η μουσική του Ρόζα πρόκειται για ένα στοιχείο που σε βάζει στο κλίμα της εποχής όσο και οι κλαγγές των δίκοπων ατσάλινων σπαθιών.
Ακόμα μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες και πόστερ από την ταινία
Μονομαχώντας για την Καλαχόρα
Συνηθιζόταν στους αιώνες του Μεσαίωνα όταν υπήρχε διεκδίκηση μιας περιοχής, η διαφορά να λύνεται με μονομαχία των δύο καλυτέρων ιπποτών, ενός από κάθε στρατόπεδο, προκειμένου να αποφευχθεί μια εκτεταμένη αιματοχυσία από πολεμική σύρραξη μεταξύ των στρατών των δύο διεκδικητώντων εδαφών. Ήταν κατά κάποιο τρόπο η διπλωματία του ξίφους, μια ενδιάμεση διπλωματική πρακτική ανάμεσα στην αλυσιτελή διπλωματία των διαπραγματεύσεων και στην πολύνεκρη και δαπανηρή διπλωματία των όπλων ενός ολοκληρωτικού πολέμου.
Ο Φερδινάνδο της Καστίλης και Λεόν, διεκδικώντας την στρατηγική πόλη Καλαχόρα, όρισε ως τσάμπιόν του τον Ροδρίγο, που σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ήταν και διπλωμάτης εκτός από δεινός οπλομάχος. Συνδύαζε και τα δύο και φυσικά νίκησε, αν και πέρασε δύσκολες στιγμές, στιγμές που έκαναν τη Χιμένα, μολονότι επιζητούσε τον θάνατό του, να τρομάζει σε μια τέτοια πιθανότητα.
εξοντώνοντας τον αντίπαλο τσάμπιον, ρώτησε τον έως τότε βασιλέα της Καλαχόρα κρατώντας ψηλά το σπαθί του "Σε ποιον ανήκει τώρα, η Καλαχόρα;" και συντετριμένος εκείνος επεκύρωσε την αλλαγή κυριαρχίας: "Στο βασίλειο της Καστίλης και της Λεόν!" Τότε ο Ροδρίγο πλησίασε στην εξέδρα που καθόταν η δόνια Χιμένα και της επέστρεψε το μαύρο μαντήλι που είχε δώσει ως σύμβολό της στον αντίπαλο τσάμπιον ως ένδειξη της προτίμησής της σε αυτόν, λέγοντας της: "Δεν θα είνα πλέον το μαύρο χρώμα του πένθους το χρώμα της Καλαχόρα!"... Λόγια βγαλμένα απ' ευθείας από σελίδες ιπποτικού μυθιστορήματος.
Η μάχη της Βαλένθια
Για σκηνές σαν και αυτές στην αμμουδιά μπροστά από την καστρόπολη της "Βαλέντσιας" οι ταινίες του παλιού επικού κινηματογράφου δικαιώνουν τη φήμη τους.
Σπαθιά, κοντάρια, πανοπλίες, από εκεί του έμεινε φαίνεται το "χούι" του μακαρίτη του Ίστον και έγινε στα στερνά του ο πιο φανατικός υπέρμαχος της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς Σιντ βεβαίως, ήταν αξεπέραστος. Respect Γιώργο!
Οξυδερκής παρατήρηση, Νίκο μου... Μάλλον από εκεί του έμεινε!
ΑπάντησηΔιαγραφήξανά εγώ, αμάν αυτό το "εγώ", νάμαι η Ευγενία κάπως πιο μαύρη από το μαύρο, χωρίς πολλά μπάνια, μόλις έφτασα τα πέντε, δεν σας γράφω τους λόγους, μη σας πρήζω κλπ..κλπ.. Τώρα στο θέμα μας. οι επικές ταινίες όπου ξεχωριστή θέση έχει, πράγματι το έργο EL CID, μεγάλη παραγωγή για την εποχή του, καταπληκτική η μουσική, sound-track, του Μ. Ρόζα, αλλά και το εύρημα της ιστορίας (ή του σεναρίου) δεν ξέρω αν το σκέφτηκε ο Φ. Φρανκ ή ο Φ. Γιόρνταν, πάντως έδενε υπέροχα και παράξενα στην ταινία, ακόμα και νεκρός ο ικανότατος αυτός στρατηγός δεν παύει να οδηγεί το στράτευμά του σε νίκες. Τα βουρκωμένα μάτια της Λόρεν έκαναν τους θεατές να βγαίνουν από την κινηματ. αίθουσα με κόκκινα μάτια από το κλάμα. Κάπου σε ένα παλιο μαγνητόφωνο (τώρα σε ιδιοκτησία του γιου μου) είχα γράψει πολλά κομμάτια - sound-track ταινιών και μετά αυτών και το συγκεκριμένο του El CID. Πράγματι aNwDynos o Ίστον μας βγήκε φαν πιστολέρο και δε μ' αρέσει καθόλου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο διαβάζω το βιβλίο σου, κάπου ανάμεσα χωρίς να το ξέρεις, σαν ένα μικρό τόσο δα πετραδάκι, είμαι κι εγώ και η γειτονιά μου. Θα επανέλθω μόλις το τελειώσω..
Τώρα Dino χρειάζεται να γράψω κάτι για σένα. λοιπόν,καλέ μου γραφιά και όχι μόνο, θαυμάζω το κουράγιο , την εργατικότητά , και το πάθος- αγάπη γι ό,τι κάνεις. αντίθετα με μένα την τεμπελα...
Ευχαριστούμε για τις πολλές πρόσθετες πληροφορίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑΙΝΙΑΡΑ! ΤΑ ΕΙΠΑ ΟΛΑ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ. ..ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ DINO... ΧΑ! ΧΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία Λόρεν τι ΓΥΝΑΙΚΑΡΑ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή