Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ



 




 “Γκρο πλαν” από τις γιγαντοαφίσες
του Γεράσιμου Τουλιάτου (1951-1991)

Κάπου στο 2003 βοηθώντας για την επιλογή των γιγαντοαφισών που θα αποτελούσαν το θέμα μιας ατομικής έκθεσης του Γεράσιμου Τουλιάτου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ψυχικού, πρόσεξα ότι έβγαινε υλικό και για ένα “προσωποκεντρικό” άλμπουμ. Έτσι, έγινε και μια δεύτερη επιλογή, ταυτόχρονα με την κύρια επιλογή για την έκθεση…

  Close up, gros plan, κοντινό πλάνο, όπως θέλετε πέστε το, 
  στα πρόσωπα που απεικονίζονται στις γιγαντοαφίσες θα ήταν
  το θέμα της επιλεκτικής αυτής συλλογής.
  Πινελιές, εκπληκτικές λεπτομέρειες που στο γενικό πλάνο και
  από μακριά μάλιστα, δεν είναι δυνατό να διακριθούν. Αόρατες
  επτομέρειες, που συνθέτουν ωστόσο, την εικόνα της έκφρασης
  του απεικονιζόμενου προσώπου. Ποιοτική υπογραφή του
  καλλιτέχνη στον τρόπο που διαχειρίζεται τις αόρατες
 λεπτομέρειες της σύνθεσής του. Ο καθένας έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο στο να περιγράψει και να αποδώσει τα συναισθήματα του πρωταγωνιστή στο τεραστίων διαστάσεων “ντεκόρ”, όπως αποκαλούσαν οι δημιουργοί των γιγαντοαφισών τα έργα τους, προερχόμενοι οι παλιότεροί τους από τον χώρο της θεατρικής σκηνογραφίας.
Τελικά, δεν βγήκε άλμπουμ.
 
 Επιλέχθηκε η μορφή ημερολογίου τοίχου για τη χρονιά του 2004. Τα έντεκα πρόσωπα ήταν close up από γιγαντοαφίσες του Γεράσιμου Τουλιάτου, αλλά δυστυχώς κάποια πλημμύρα στην αποθήκη που φυλάσσονταν ντανιασμένες οι γιγαντοαφίσες κατέστρεψε τις κάτω-κάτω και παλαιότερες.
Συνέπεια αυτού η επιλογή να μην περιέχει υλικό από την πρώτη περίοδο, τη δεκαετία του '50 με το χολυγουντιανό στάρ σύστεμ στην  αποθεωτική κορύφωσή του και τις επικές ταινίες που συνήθως ανέβαζε το "Κοτοπούλη", ένας κινηματογράφος, του οποίου τα ντεκόρ αναρτημένα στην πρόσψη του κτιρίου ήταν τεραστίων διαστάσεων, ώστε να διακρίνονται με ευκολία από την απέναντι μεριά της πλατείας Ομονοίας, ακόμα και από τις πολυσύχναστες οδούς Σταδίου και Πανεπιστημίου





Το δωδέκατο close up, αυτό για τον μήνα Αύγουστο, ήτα προσφορά του ζωγράφου Μάριου Χονδρογιάννη, μαθητή του Μεμά Τουλιάτου και στεού συνεργάτη στα τελευταία χρόνια.
Ο λόγος αυτής της επιλογής ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που θα διεξάγονταν στην Αθήνα εκείνο τον μήνα και ο κ. Χονδρογιάννης θέλοντας να συμβάλλει με τον τρόπο του στο αφιέρωμα, προσέφερε μια δική του αφίσα από ταινία του 1962 με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες που είχαν διεξαχθεί στην Αθήνα το 1896.
Το ημερολόγιο-άλμπουμ αυτό, είναι σήμερα συλλεκτικό.

                                                ********************
Ο Γεράσιμος -Μεμάς για τους γνωστούς του- Τουλιάτος (1919-2007) ήταν ένας από εκείνους τους δημιουργούς που ανύψωσαν στην Ελλάδα σε αυτόνομη Τέχνη την κινηματογραφική γιγαντοαφίσα. Δημιουργοί κι ας αποκαλούσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους “μαστόρους” για αυτό που έκαναν, κρατώντας τον “ζωγράφο” για άλλες εκφράσεις της τέχνης τους πιο προσωπικές. Για ό,τι τους εξέφραζε, για ό,τι τους ενέπνεε να το αποτυπώσουν στον καμβά ή στο χαρτί.
Η κινηματογραφική γιγαντοαφίσα δεν ήθελε ούτε καμβά, ούτε ακριβό χαρτί. Πινέλα μεγάλων επιφανειών σκέπαζαν ταχύτατα με χρώματα αναμειγμένα με αλευρόκολα φτηνά χαρτιά από ρολό και μόλις τέλειωνε η αποστολή της αφίσας στην είσοδο του σινεμά ήταν πλέον άχρηστη. Την αποκαθήλωναν και την ξήλωναν βάναυσα και βιαστικά από το τελάρο της για να βάλουν την αφίσα του επόμενου έργου. Για αυτό και οι πιο πολλές χάθηκαν. Ανάμεσά τους και πολλές αριστουργήματα. Ο Μεμάς ο Τουλιάτος διέσωσε  αρκετά από τα δικά του κινηματογραφικά πανό με την “εφήμερη τέχνη”, που ο ρόλος της να λειτουργήσει σαν κράχτης διαρκούσε όσο παιζόταν η ταινία στην αίθουσα. Το πολύ-πολύ ο τίτλος της ταινίας να χρησιμοποιούταν ατην προθήκη κάποιου σινεμά Β' προβολής, που ο ιδιοκτήτης του αποζητούσε λίγο glamour, έστω και από δεύτερο χέρι που του πρόσφερε ο καλλιγραφημένος τίτλος, απομεινάρι μιας πραγματικά γκλαμουράτης γιγαντοαφίσας.
Πολλοί θα θυμηθούν κάποια από αυτά τα πανό έχοντάς τα δει στη Α’ προβολή τους στον “Απόλλωνα”, στο  “Αττικόν”, στον  “Έσπερο”, στο  “Ρεξ”, στο παλιό “Τιτάνια”, στο “Κοτοπούλη”. 
Ίσως και κάποιοι στα “-όντα” τους να θυμούνται το επτάμετρο κεφάλι της Πόλα Νέγκρι, προπολεμικής σταρ του σινεμά και ντίβας της γερμανικής  UFA, που κάλυπτε μεγάλο μέρος στην πρόσοψη στον “ουρανοξύστη” του “Rex”.
Ε, δικό του έργο ήταν, όταν νεαρός μαθητευόμενος, τότε στη δεκαετία του ’30, δούλευε στο εργαστήρι εφηρμοσμένων τεχνών -ατελιέ, το λένε τώρα- του θείου του Δημήτρη Μακρή, του πρώτου διδάξαντα την κινηματογραφική αφίσα στην Ελλάδα 


Γεννημένος στη Ρουμανία, ήρθε στην πατρίδα του πατέρα του το 1935 σε ηλικία 16 χρονών έχοντας στις αποσκευές του γνώσεις από σπουδές διακοσμητικής και ξυλουργικής που είχε αποκτήσει σπουδάζοντας στη ρουμανική Scuala de Arte si Meserii.
Άρχισε να εργάζεται σαν τεχνίτης σκηνικών στο Εθνικό Θέατρο, μαθαίνοντας εμπειρικά και την τέχνη της θεατρικής σκηνογραφίας στα 10 χρόνια που δούλεψε στο Εθνικό. Πέρασε στο ελεύθερο θέατρο μετά τον πόλεμο, αλλά όχι για πολύ. Ξαναγύρισε από εκεί που είχε αρχίσει. Στα πανό των κινηματογραφικών αιθουσών, που παρότι είχαν αναδειχθεί αρκετοί ικανοί και ταλαντούχοι “μάστοροι”, όπως είπαμε αποκαλούσαν την ειδικότητά τους- η ζήτηση ξεπερνούσε την προσφορά τους επειδή οι αιθουσάρχες, των μεγάλων κεντρικών αιθουσών με απαιτήσεις πλέον καλλιτεχνικής ποιότητας στα πανό των κινηματογράφων τους ενεπλάκησαν σε έναν ιδιόμορφο ανταγωνισμό, ποιανού η πρόσοψη του σινεμά του θα έχει το πιο εντυπωσιακό κράχτη για την ταινία.
Ο Μεμάς ο Τουλιάτος έστησε εργαστήρι στην αυλή πίσω από τους κινηματογράφους “Αττικό” και “Απόλλωνα” γιατί για αυτούς βασικά δούλευε, μαζί με τον Γιώργο τον Βακιρτζή, τον “πρωτομάστορα” τον κορυφαίο κατά γενική ομολογία ζωγράφο διαφημιστικής αφίσας και κινηματογραφικής γιγαντοαφίσας (χρεώνομαι με υπόσχεση να παρουσιάσω σε μελλοντική ανάρτηση το πώς φτιαχνόταν μια γιγαντοαφίσα στο ημιυπόγειο εργαστήρι των Τουλιάτου-Βακιρτζή και στην πίσω αυλή του νεοκλασικού κτιρίου, εκεί στην Χρήστου Λαδά 1).
Στη χρυσή εποχή της γιγαντοαφίσας το εργαστήρι με αρκετούς μαθητευόμενους και βοηθούς στο συνεργείο του ολοκλήρωνε και έστηνε στα σινεμά κάθε βδομάδα έως και τέσσερες γιγαντοαφίσες, ακόμα και γιγαντιαίες ντεκουπέ εικόνες στις εισόδους. και σε καμιά περίπτωση η ποιότητα κάποιας δεν ήταν κατώτερη από τις υπόλοιπες.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η ζήτηση της γιγαντοαφίσας  περνάει σε φάση μη αναστρέψιμης παρακμής, με συνέπεια σήμερα να μην υπάρχουν παρά ένας ή δυο κινηματογράφοι που να επιμένουν στην παράδοση, καθώς το ψηφιακό πλότερ αντικατέστησε τους “μαστόρους”.
Το 1994 και ενώ ο Μεμάς Τουλιάτος είχε αποσυρθεί από τον χώρο της γιγαντοαφίσας ασχολούμενος με την μεγάλη του αγάπη την μικρογλυπτική στο ξύλο και την επιμέλεια και “αναστήλωση” όσων γιγαντοαφισών του είχαν διασωθεί, ανέλαβε να φιλοτεχνήσει την τελευταία του γιγαντοαφίσα. Ήταν για την ταινία του Αλέξη Μπίστικα “Το Χάραμα” με τον Σταύρο Ζαλμά και την Κατερίνα Κούκα. Στην κατασκευή, ειδικά του μεγαλόσωμου ντεκουπέ της Κούκα που υποδεχόταν τον κόσμο στον κινηματογράφο “Ιντεάλ”, συνέβαλε σημαντικά ο ζωγράφος και ο από τους ελάχιστους “μαστόρους” σήμερα ο Μάριος ο Χονδρογιάννης.
Κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες του Μεμά Τουλιάτου έχουν παρουσιαστεί σε δύο προσωπικές του εκθέσεις, ενώ έργα του συμπεριλαμβάνονται στην ανθολογία της ελληνικής γιγαντοαφίσας στην έκδοση της ELAFI “Η Γιγαντοαφίσα στον Ελληνικό Κινηματογράφο”.

Γιγαντοαφίσα-μαρκίζα ειδικά φιλοτεχνημένη για διακόσμηση στο μπαρ του κινηματογράφου "Αττικόν",


Κείμενο: Γιώργος Βλάχος (από την εισαγωγή στο θέμα, που υπήρχε στο ημερολόγιο)


Credits του ημερολογίου:
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ
ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΦΙΣΕΣ
ΤΟΥ ΜΕΜΑ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ
(Νοέμβριος, 2003 σε 2.000 αντίτυπα)

Επιλογή υλικού-κείμενα-επιμέλεια: Γιώργος Βλάχος
Lay-out: Σοφία Γεωργοπούλου
Ατελιέ-παραγωγή: Επιμέλεια ΑΕ
Έκδοση-διανομή: Blues Hall, Παραγωγές ΕΠΕ
© Αρχείο έργων Μεμά Τουλιάτου (Μαρόλγα Βλάχου και Άλκηστη Γεωργοπούλου-Τουλιάτου)
© Αφίσα Αυγούστου: Μάριος Χονδρογιάννης

Στο εξώφυλλο: Λάιζα Μινέλλι από την ταινία “Τυχερή Κυρία” (1975) και Ρότζερ Μουρ από την ταινία “Τζέιμς Μποντ: Επιχείρηση Μουνρέικερ” (1978)

ΑΛΑΙΝ ΝΤΕΛΟΝ
"Σημείον επαφής" (1982)
(έχει δοθεί)

ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΠΛΑΜΕΡ
"Έγκλημα στον Τάμεση" (1979)
 
ΚΛΑΟΥΣ ΚΙΝΣΚΥ
"Φιτζκαρράλντο, ο τυχοδιώκτης του Αμαζονίου" (1981)


ΛΙΒ ΟΥΛΜΑΝ-ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΚΑΡΑΝΤΑΪΝ
"Το αυγό του φιδιού" (1977)
(έχει δοθεί)


ΜΑΡΤΑ ΚΕΛΛΕΡ
"Μαύρα μάτια" (1987)
(έχει δοθεί)

ΑΝΤΟΝΥ ΚΟΥΕΪΝ
"Αλέξης Ζορμπάς" (1964)
(Πολιτιστικό Κέντρο Μπενετάτου, Ψυχικό)

ΠΩΛ ΝΙΟΥΜΑΝ
"Άγριο παιχνίδι" (1971)

ΤΖΕΗΝ ΜΑΝΣΦΙΛΝΤ
"Συνέβη στην Αθήνα" (1962)
Δημιουργός: Μάριος Χονδρογιάννης

ΖΕΡΑΡ ΝΤΕΠΑΡΝΤΙΕ
"Νταντόν" (1979)
Κινηματογράφος "Αττικόν"

ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ
"Ένα γελαστό απόγευμα" (1979)

ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΣΑΔΕΡΛΑΝΤ
"Μυστική αποστολή: Νήσος των άρκτων" (1991)
 
ΦΑΙΗ ΝΤΑΝΑΓΟΥΑΙΗ-ΜΙΚΥ ΡΟΥΡΚ
"Barfly' (1987

Και μερικά ακόμα gros plan από το αρχείο των γιγαντοαφισών του Μεμά Τουλιάτου, extra προσφορά του Δειοθήσαυρου σε όσους κατάφεραν να φτάσουν έως εδώ!!!!!

 ΝΤΑΣΤΙΝ ΧΟΦΜΑΝ [Τούτσι, 1982]
 ΤΟΜ ΚΡΟΥΖ [Επικίνδυνη αποστολή, 1996] (έχει δοθεί)
ΡΟΤΖΕΡ ΜΟΥΡ [Πράκτωρ 007, Επιχείρηση Μουνρέικερ, 1979]
Η αφίσα αυτή έπαιξε στο εξώφυλλο του ημερολογίου
 ΝΑΣΤΑΖΙΑ ΚΙΝΣΚΙ [Γλυκειά μου ξαδέλφη, 1979] (έχι δοθεί)
 ΜΠΑΡΤ ΛΑΝΓΚΑΣΤΕΡ-ΜΑΡΤΣΕΛΛΟ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΙ
[Το Δέρμα, 1981]
ΥΒ ΜΟΝΤΑΝ-ΡΟΜΥ ΣΝΑΪΝΤΕΡ [Η λάμψη μιας γυναίκας, 1979] (έχει δοθεί)
 ΤΖΑΚ ΝΙΚΟΛΣΟΝ-ΦΑΙΗ ΝΤΑΝΑΓΟΥΑΙΗ [Τσάινα Τάουν, 1974]
 Ο Κουστώ στο Αιγαίο, [;]
ΜΠΑΡΜΠΡΑ ΣΤΡΕΪΖΑΝΤ-ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΜΑΤΤΑΟΥ
[Hello Dolly, 1969]
H γιγαντοαφίσα είναι προσαρμογή της πρωτότυπης αμερικανικης
(Εχει δοθεί)
 ΡΟΫ ΣΑΪΝΤΕΡ [Το μεροκάματο του φόβου, 1985]
Έχει δοθεί
 ΄;;; [Οι τέσσαρις πιστολέρος]
 ΜΠΑΡΤ ΛΑΝΚΑΣΤΕΡ-ΤΖΕΙΜΣ ΚΟΜΠΕΡΝ
[Ο νόμος του μίσους]
 ΤΑΝΙΑ ΡΟΜΠΕΡΤΣ
[Σήνα η βασίλισσα της ζούγκλας, 1984]
Η Σήνα είναι η αγαπημένη ηρωίδα του Dino και η γιγαντοαφίσα αυτή πρόκειται να κοσμήσει το γραφείο του, μόλις βρεθεί ο κατάλληλος άδειος τοίχος μήκους μόλις 2,85 μέτρων και ύψους 1,60 μ.





Μέχρι να γίνει αυτό αρκείται να βλέπει απέναντί του την πιο κάτω εικόνα της...

... ΛΑΪΖΑ ΜΙΝΕΛΛΙ
που είναι τμήμα, μόλις 1,70 Χ 1,50  της γιγαντοαφίσας από το μιούζικαλ Lucky Lady του 1975 [παίχτηκε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά με τίτλο " Η τυχερή κυρία"] και μεταξύ μας δεν του πέφτει άσχημα να την αντικρίζει να ξεχωρίζει από τη σαβούρα που έχει μαζέψει γύρω του και τα λέει συλλογές..





11 σχόλια:

  1. Οτι και να γραψω Γιώργο μου είναι λίγο!!!
    Ολες οι παρουσιάσεις που εχεις κανει είναι
    άψογες!!!
    Κάτι άλλο τώρα, για αυτήν την Σήνα ξέρει η....
    γυναίκα σου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νίκο μου, η γυναίκα μου το ξέρει. Αυτή μου έκανε δώρο την αφίσα (δεν ξέρω, αν το πρόσεξες, αλλά είναι συνκάτοχος του αρχείου). Η Σήνα δεν το ξέρει (ότι είμαι... παντρεμένος!)Χα χα χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ομολογουμένως πολύ εντυπωσιακό υλικό με σωστή και χορταστική προβολή του. Επειδή πιστεύω ότι θα ήταν αφελής η ερώτησή μου, αν θα μπορούσα να το βρω πουθενά το ημερολόγιο, ρωτάω μόνο αν θα υπάρξουν άλλα ανάλογα αφιερώματα σχετικά με τη γιγαντοαφίσα και από τον ξένο κινηματογράφο ειδικότερα, γιατί κάποιο βιβλίο που έχει βγει στα ελληνικά, το έχω. Η γιγαντοαφίσα στο σινεμά είναι ένα θέμα που με ενδιαφέρει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλτατοι φίλοι, γνώρισα τη δουλειά του Μεμά πριν σπό από τον δημιουργό και πριν από όλους όσοι σήμερα υποστηρίζουν τη δουλειά του και συγκαταλέγονται στους φίλους μου. Γιώργο, Μαρόλγα, Άλκηστη, Σοφία και συντελεστές της παρουσίασης, keep rolling!
    Η Top- KAΠΗ σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπράβο για άλλη μια φορά, Γιώργο. Εξαιρετική δουλειά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο, ο υπολογιστής μου τα ‘φτυσε, πού και πού επανέρχεται δεν ξέρω αν θα λάβεις αυτό το σχόλιο, πάντως εγώ προσπαθώ..

    Λοιπόν, γιγαντοαφίσσες κινηματογραφικές, δηλαδή διαφήμιση μιας ταινίας που αμέσως μας προκαλεί και προσκαλεί να τη δουμε μια και ο ζωγραφισμένος, διάσημος (συνήθως) ηθοποιός είναι στα χέρια όχι μόνο ενός διαφημιστή, αλλά ενός σημαντικού ζωγραφου, που δεν φαίνεται ή τουλάχιστον δεν αναγνωρίζεται η τέχνη του, αρχής γενομένης από τον Τουλουζ Λοτρεκ, απ’ όσο ξέρω δηλαδή, (19ος αιων.) Τώρα ότι τις λάτρευα και τις θαύμαζα (όπως οι πιο πολλοί της γενιάς μου) και ζήλευα αυτούς τους «γαβριάδες» που σκαρφάλωναν ο ένας πάνω στους ώμους του άλλου για να τις κλέψουν (παντα νύχτα, όταν βεβαίως ο κιν/φος ήταν κλειστός) είναι η επεκταση, αν θέλεις, αυτής της δημιουργικής έμπνευσης του καλλιτέχνη και έναυσμα στη νεολαία για κάτι που του τσιγκλαει την ψυχή και τον ανυψώνει και δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ομορφιά της τέχνης. Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια είχαμε μια λέσχη κιν/φου εδώ στον Δήμο μας και ήμουν μέλος, κάποιος έφερε μερικές αφίσσες τέτοιες (πρέπει να ‘ταν φωτοτυπίες ή κάτι άλλο, πάντως όχι αυθεντικές). Έπεσαν κάνα δυο στα χέρια μου και έτσι έχω σήμερα (το έχω κορνιζαρει) τον Αλεξανδράκη (στην ταινία «συνοικια τ’ όνειρο) και την Μελίνα (στο «ποτέ την Κυριακή), την τελευταία τη δωρισα κάπου.

    Λοιπόν, η τέχνη θα μας σώσει ή τουλάχιστον δεν θα βουλιάξουμε, γιατί εκείνο που επισημαίνει είναι «ψηλά το κεφάλι»,,.
    ]
    Καθώς και η ΦΙΛΙΑ.

    ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΜΑΡΟΛΓΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έξοχη παρουσίαση για έναν πραγματικό καλλιτέχνη με μεράκι και προσωπικό ύφος. Όμορφη και πλούσια σε γνώσεις η παρέα αυτού του blog. Εύγε Γιώργο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με κολακεύει φίλε tzortzadams η παρουσία αυτής της παρέας που λες εδώ στο στέκι του Δεινοθήσαυρου. Με κολακεύει από τη μία με υποχρεώνει να κρατώ τον πήχη ψηλά και κατά δύναμη να προσπαθώ να τον ανεβάζω από την άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Απίστευτη δουλειά! Μπράβο Γιώργο, η παρουσίαση σε ταξιδεύει, σε κάνει να αισθάνεσαι! Στα όρια της τελειότητας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εξαιρετικό post όπως πάντα.. έφτιαξα ένα βίντεο στο YouTube και κάνω στο τέλος μια παρουσίαση με τη Σήνα απο αμερικάνικο κόμικ εκείνης της εποχής με αυθεντικό φωτογραφικό υλικό.
    http://www.youtube.com/watch?v=7hHfgCiR6Lg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Για ποιο να σε πρωτοευχαριστήσω φίλε "Θείε Σκρουτζ;" Για την αφιέρωση; Για την προβολή; Για το ότι κάθισα (ξενύχτησα, θέλω να πω) έχοντας την αίσθηση ότι ήμουν εγώ αυτός που ξεφύλλιζε τα τεύχη με τον Ταρζάν! Αφού, να φανταστείς, νόμιζα πως απολάμβανα κι εκείνη τη χαρακτηριστική μυρωδιά των παλιών αμερικάνικων κόμικς. Και μετά συνέχισα στο ξεφύλλισμα και πολλά από τα υπόλοιπα ποσταρίσματά σου. Υπέροχα!
    Δεν ξέρω, αν κατάλαβα καλά το σχόλιό σου για τη γιγαντοαφίσα της Σήνα, αλλά να σου επισημάνω, ότι έχω ήδη αυτή την αυθεντική γιγαντοαφίσα, αλλά δεν έχω τον κατάλληλο τοίχο να τη βάλω! Έχω στα υπόψη μου ένα καλό και μεγάλο κομμάτι για αυτήν την αγαπημένη μου ζουγκολοηρωίδα, αλλά άμεσα, την αμέσως επόμενη ανάρτηση του Dino, αλλάζοντας τον προγραμματισμό αναρτήσεων θα βάλω σκαναρισμένη μια περιπέτεια του Ταρζάν και σου την αφιερώνω και σαν αντίδωρο στη δική σου, μα και γιατί εσύ μου έδωσες την ιδέα να την ανεβάσω..
    Σε ευχαριστώ και πάλι
    Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή