Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

‘Love me do’

Το πρώτο τραγούδι των Beatles

Στις 6 Ιουνίου του 1962 ένα ροκ μουσικό συγκρότημα από το Λίβερπουλ, ένα από τις εκατοντάδες συγκροτήματα που εκείνη την εποχή έπαιζαν στις παμπς και στα συνοικιακά νάιτ κλαμπ των μεγάλων αγγλικών πόλεων, μπήκε στο στούντιο της ΕΜΙ στο Λονδίνο για να ηχογραφήσει το πρώτο δικό του τραγούδι.

Δεν επρόκειτο για μια κανονική ηχογράφηση που η εγγραφή της θα κτυπιόταν σε δίσκο, αλλά για ένα ‘ντέμο’ (δείγμα προς επίδειξη) του συγκροτήματος, που πάσχιζε να δει το όνομά του στον χώρο της δισκογραφίας.

Η ονομασία του συγκροτήματος στη γλώσσα μας μεταφράστηκε ‘Τα Σκαθάρια’ (Beetles), πιθανώς από μια προηγούμενη ονομασία του «Silver Beetles»,. Οι ίδιοι οι Μπητλς ουδέποτε έδωσαν μια ξεκάθαρη απάντηση και στις χιλιάδες φορές που ερωτήθηκαν σχετικά έδιναν κάθε φορά και μια διαφορετική εκδοχή. Διόλου απίθανη δεν φαντάζει και η εκδοχή ότι με μεγάλη δόση αυτοσαρκασμού θέλησαν κάπως ανορθόγραφα να πουν ότι είναι… «Beatless» (προφέρεται: μπήτλες), δηλαδή χωρίς ρυθμό, «Άρρυθμοι».

Οι Μπητλς που ηχογράφησαν το demo, δηλαδή ο Πωλ Μακ Κάρτνεϋ (πρώτη φωνή και μπάσο κιθάρα), ο Τζων Λέννον (αρμόνικα, ρυθμική κιθάρα και φωνητικά), Τζορτζ Χάρισον (ακουστική κιθάρα και φωνητικά) και ο Πητ Μπεστ (ντραμς) δεν ήταν άγνωστο συγκρότημα στη μουσική σκηνή του Λίβερπουλ. Αντίθετα, ήταν αρκετά δημοφιλές στη νεολαία του μεγάλου λιμανιού της Αγγλίας.

Η τοπική αυτή δημοτικότητα ήταν αυτό που κυρίως ώθησε τους τέσσαρις νεαρούς να δοκιμάσουν την τύχη τους και στη δισκογραφία.Το τραγούδι που διάλεξαν από το ρεπερτόριό τους ήταν ένα κομμάτι σε στυλ ποπ ροκ διάρκειας 2 λεπτών και 22 δευτερολέπτων, που επιγραφόταν ‘Love me do’ (Αγάπησε με). Ήταν δικό τους και μάλλον ήταν η επιτυχία τους στις γειτονιές του Λίβερπουλ, αλλά καθόλου παραέξω.



...την Άιρις Κόλντγουελ. Άλλοι
λένε πως δεν ήταν το κορίτσι του
αλλά απλώς φίλη του. 



Ο πιτσιρικάς Πωλ, λέει ο μύ-
θος το είχε γράψει για το
κορίτσι του...

Το είχε γράψει (στίχους και μουσική) το 1958 ο 17χρονος, τότε, Πωλ Μακ Κάρτνεϋ για το κορίτσι του, λέει ο μύθος, εκείνη την εποχή την Άιρις (Ίρις) Κολντγουέλ και το τραγούδησε με την κιθάρα του σε κάποιο πάρτι του σχολείου του. Αλλά οι πληροφορίες για το συγκεκριμένο  θέμα διίστανται. Άλλοι λένε πως ήταν το κορίτσι του φίλου του, του μακαρίτη του Τζορτζ Χάρισον και η Άιρις απλώς συνεργάστηκε με τον Πωλ στη δημιουργία του τραγουδιού. Η συνεργασία τους είναι και το μόνο που παραδέχεται ο Μακ Κάρτνεϋ, που της αποδίδει το μισό μέρος της δημιουργίας. Για το αν ήταν το δικό του κορίτσι ή του Τζορτζ Χάρισον, σιωπά. Κουτσομπολίστικο δε σάιτ της Αγγλίας έχει θέσει το θέμα σε ψηφοφορία!

Στην επαγγελματική εκτέλεση του τραγουδιού προστέθηκαν μερικά ακόμα μουσικά μέτρα από τον Τζων Λέννον σε διαφορετική μουσική φόρμα για φυσαρμόνικα που έπαιζε ο ίδιος.

Δεν φαίνεται όμως να θεωρήθηκε από τους μουσικούς παραγωγούς των δισκογραφικών εταιριών ως αξιόλογο, ώστε κάποια από αυτές τις εταιρίες, από τις οποίες πέρασε σε οντισιόν, να ενδιαφερθεί να αποκτήσει τα δικαιώματά του.

Εκείνη ηχογράφηση του demo για πολλά χρόνια θεωρούταν ως χαμένη, ώσπου βρέθηκε στα αρχεία του μουσικού παραγωγού Τζορτζ Μάρτιν, ο οποίος είχε αναλάβει την παραγωγή της πρώτης επίσημης εκτέλεσής του σε δίσκο.

Ύστερα από πολλές προσπάθειες βρέθηκε επί τέλους η εταιρία που δέχτηκε να το ηχογραφήσει και να το εκδώσει. Ήταν η ‘Parlophon’ και η ηχογράφηση έγινε στις 29 Σεπτεμβρίου 1962 με πίσω όψη ένα άλλο τραγούδι του συγκροτήματος, το Please, Please me’. Μια εβδομάδα αργότερα, στις 5 Οκτωβρίου του 1962, πριν από 49 χρόνια σαν σήμερα, ο πρώτος δίσκος στην πλούσια δισκογραφία των Μπητλς έπαιρνε θέση στα ράφια των δισκοπωλείων.. Ιστορικά ήταν και το πρώτο τραγούδι που γράφηκε από τους Μπητλς πριν καν αυτοί γίνουν συγκρότημα.

Στο μεταξύ στη σύνθεση του συγκροτήματος είχε αποχωρήσει ο ντράμερ Πητ Μπεστ και είχε αντικατασταθεί από τον Ρίνγκο Σταρ αμέσως μετά την δοκιμαστική ηχογράφηση..

Το 45άρι δισκάκι με το χαρτονενιο εξώφυλλο, όπου φιγουράριζε το συγκρότη-μα, σημείωσε πολύ μέτρες πωλήσεις στις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του. Οι Μπητλς ήταν παντελώς άγνωστοι.

Η φήμη τους δεν έφτανε ούτε μέχρι τα όρια της κομητείας του Μέρσεϊσάιντ, όπου βρίσκεται το Λίβερπουλ. Ωστόσο, μια εντατική προβολή του από τον μάνατζερ του συγκροτήματος και φίλου των Μπητλς, του Μπραίαν Επστάιν, δέκα βδομάδες αργότερα φιγουράριζε στην 17^η θέση του βρετανικού τσαρτ, που θεωρήθηκε πολύ σημαντική για ένα πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα στη μουσική σκηνή της Αγγλίας. Είναι δε η καλύτερη θέση του δίσκου αυτής της πρώτης έκδοσής του που σκαρφάλωσε στο πίνακα των πωλήσεων.



Μπράιαν Επστάιν



Ωστόσο, λένε ότι για να φτάσει σε αυτή τη θέση, ο μάνατζερ του συγκροτήματος ο Μπράιαν Επστάιν αγόρασε ο ίδιος 10.000 αντίτυπα του δίσκου. Η φήμη δεν αποδείχθηκε ποτέ, ενώ οι ίδιοι Μπητλς τη διέψευσαν κατηγορηματικά.

Αν και δεν θεωρείται από τις κορυφαίες επιτυχίες των Μπητλς, οι ίδιοι συχνά το ανάφεραν στις συνεντεύξεις τους, επειδή είναι το πρώτο τους τραγούδι τόσο στις παμπς του Λίβερπουλ, όσο και στη δισκογραφία τους. Το ηχογράφησαν και άλλες φορές ως ‘σινγκλ’, ενώ το ρεκόρ του είναι η πρώτη θέση που κράτησε για μια εβδομάδα το 1964 στα αμερικανικά τσαρτς. Και εδώ είναι το άλλο αξιοσημείωτο. Οι Αμερικανοί άκουσαν το τραγούδι αυτό για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο τον Μάιο του ’64 και το εξακόντισαν αμέσως στην κορυφή των δικών τους τσαρτς για κάμποσες εβδομάδες από τις 30 Μαΐου κι έπειτα.

Οι στίχοι του

Love, love me do.
You know I love you,
I'll always be true,
So please, love me do.
Whoa, love me do.

Love, love me do.
You know I love you,
I'll always be true,
So please, love me do.
Whoa, love me do.

Someone to love,
Somebody new.
Someone to love,
Someone like you.

Love, love me do.
You know I love you,
I'll always be true,
So please, love me do.
Whoa, love me do.

Love, love me do.
You know I love you,
I'll always be true,
So please, love me do.
Whoa, love me do.
Yeah, love me do.
Whoa, oh, love me do.
whoa ,oh love me do
why dont cha love me do.

Και λίγα λόγια για την άλλη πλευρά του δίσκου.

Please, please me

Το τραγούδι που αποφασίστηκε να παίξει τον ρόλο του συνοδευτικού στο σίνγκλ με το Love me do ήταν μια άλλη δημιουργία του συγκροτήματος. Ήταν το Please, please me. Ούτε πιο γνωστό, ούτε πιο άγνωστο από το Love me do με το οποίο πάνω-κάτω είναι στο ίδιο στυλ, αλλά η δισκογραφία το κατατάσσει στο είδος του Rock, beat. Πρωτογενώς θεωρείται δημιουργία του Τζων Λέννον, αλλά στον δίσκο το υπογράφει μαζί με τον Πωλ Μακ Κάρτνεϋ.

Δυο μήνες μετά την εγγραφή του ως συνοδευτικού του Love me do, οι Μπητλς μπαίνουν και πάλι στο στούντιο για να το ξαναγράψουν σε 45άρι, που θα είχε τον πρώτο ρόλο με το τραγούδι «Ask Me Why» στην Β-side. Κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1963 και είναι το πρώτο single των Μπητλς που σκαρφαλώνει στην πρώτη θέση των βρετανικών τσάρτ. Ολοκληρώνει δε, την “εκδίκησή” του προς το «Love me do» που του πήρε τη δόξα της πρωτιάς με το που να γίνει το cover song στον πρώτο LP  δίσκο των Μπητλς, που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του ’63, ενώ το Love me do απλώς αναφέρεται ότι συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

Love me do Κλασική εκτέλεση του 1962

http://www.youtube.com/watch?v=_xuMwfUqJJM

Please, please me ηχογράφηση σε ένα από τα πρώτα τους κονσέρτα στην Ουόσιγκτον

http://www.youtube.com/watch?v=he0B0VMxCsw

κείμενο: Γιώργος Βλάχος

Το συγκρότημα, που είχε σχηματιστεί το 1960 και αποτελούταν αρχικά από πέντε μέλη και κατόπιν από τέσσερα, λεγόταν ‘Μπητλς’.