Δεύτερο μέρος (1943-1950)
Σχετικά με την προηγούμενη ανάρτηση, δηλαδή το πρώτο μέρος του αφιερώματος για τα Όσκαρ της μουσικής, μου επισημάνθηκε ως παράλειψη η αναφορά των Όσκαρ και στα καλύτερα πρωτότυπα τραγούδια, που γράφτηκαν ειδικά και πρωτακούστηκαν σε κινηματογραφική ταινία. Σωστό. Άλλωστε, έχουμε και έναν Χατζηδάκι σε αυτήν την κατηγορία το 1960. Θα τον αγνοούσαμε;
Λοιπόν, ο θεσμός των Όσκαρ είχε συμπεριλάβει και την ιδιαίτερη κατηγορία για το τραγούδι από το 1934. Αλλά, επειδή πέρασε η “εκπομπή” και στον Dinó δεν αρέσουν τα πισωγυρίσματα, ας κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε δυο μόνο από αυτά τα Όσκαρ, που στο κάτω-κάτω είναι τραγούδια που έχουν γράψει μια δικιά τους ιστορία, αυτόνομη από την ταινία, όπου ακούστηκαν.
Το πρώτο χρονολογικά είναι το “The Last Time I saw Paris” των Jerom Kern (μουσική) και Oscar Hummerstein (στίχοι) που είχε ακουστεί στην ταινία “Lade Be Good” στα Όσκαρ του 1941. Ξανακούστηκε, δίνοντας μάλιστα και τον τίτλο της γνωστής ταινίας “Τελευταία φορά που είδα το Παρίσι” το 1954.
Το άλλο είναι το πασίγνωστο χριστουγεννιάτικο “White Christmas” του Irving Berlin, που ακούστηκε στην ταινία “Holyday Inn” (1942), όπου τραγουδισμένο από τον Μπινγκ Κρόσμπυ αργότερα έχει καταχωρηθεί από τα “Ρεκόρ Γκίνες” ως το πλέον ευπώλητο single όλων των εποχών με 50 εκατομμύρια αντίτυπα. Στην πραγματικότητα ενδέχεται να είναι πολλαπλάσιο το νούμερο, αφού συνεχίζει και πουλάει ακόμα.
Υπάρχουν ακόμα δυο τραγούδια πολύ γνωστά που πήραν Όσκαρ τραγουδιού, αλλά αυτά αναφέρθηκαν στο αφιέρωμα, αφού οι ταινίες στις οποίες ακούστηκαν είχαν βραβευτεί και για το συνολικό τους μουσικό score: Πρόκειται για το “Over the Rainbow” από τον “Μάγο του Οζ” (1939) και για το “When you wish upon a star” από τον “Πινόκιο” (1940).
Απολογούμαι για την καθυστέρηση της ανάρτησης για κάποιες μέρες που οφειλόταν σε προσωπικούς λόγους και θα προσπαθήσω να επιταγχύνω το αφιέρωμα.
Επανερχόμαστε στην χρονολογική σειρά.
1943
Συνεχίζουμε με τη βραβευμένη μουσική στα Όσκαρ το 1943.
Στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής, η πλάστιγγα της νίκης στα μέτωπα του Παγκόσμιου Πόλεμου, έχει αρχίσει να γέρνει στην πλευρά των Συμμάχων αποφασιστικά από τους πρώτους μήνες του ’43. Ο Αμερικανικός Κινηματογράφος με τα δικά του εκφραστικά μέσα δεν έχει μείνει αμέτοχος. Ανάμεσα στις υποψήφιες ταινίες για το Όσκαρ πρωτότυπης μουσικής επένδυσης στην κατηγορία των δραματικών και κωμικών ταινιών έχουν σαν θέμα τους, ή απλώς σαν φόντο θέματα που σχετίζονται με πολεμικό γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά το Όσκαρ μουσικής πήγε σε μια δραματική ταινία με θέμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θρησκευτικό. Πρόκειται για την ταινία "The Song of Bernadette" του Henry King, που στην Ελλάδα παίχτηκε μετά τον πόλεμο με τίτλο “Ουράνια Οπτασία”. Είναι η ιστορία της Αγίας Μπερναντέτ Σουμπίρους, που σχετίζεται με το Θαύμα της Λούρδης το 1858. Συνθέτης του μουσικού score ήταν ο Alfred Newman.
Η ταινία απέσπασε ακόμα τρία Όσκαρ, ενώ είχε προταθεί για άλλα οκτώ ακόμα.
Ανάμεσα στις 15 υπόλοιπες υποψήφιες ταινίες συμπεριλαμβάνονται και τέσσαρες με θέμα τον πόλεμο, από τις οποίες οι τρεις ειδικά τον Β’ Π.Π. που βρισκόταν σε εξέλιξη: “Καζαμπλάνκα” (Max Steiner), “Commandos strike at Dawn” (Απόβασις την αυγή) με μουσική των Μόρρις Στόλλοφ και Λιούις Γκρίνπμπεργκ, “Victory Through Air Power”, 70λεπτη προπαγανδιστική ταινία κινουμένων σχεδίων του Ντίσνεϋ και “For Whom the Bell Tolls” (Για ποιον χτυπά η καμπάνα) με μουσική επένδυση από τον Victor Young. Να θυμίσουμε ότι στην ταινία αυτή που το θέμα της είναι από τον Εμφύλιο Ισπανικό Πόλεμο, Κατίνα Παξινού στον ρόλο της Πιλάρ, απέσπασε το Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου.
Στην κατηγορία των μιούζικαλ η ταινία “This is the Army” -που στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο “Χαρούμενοι Φαντάροι”- απέσπασε το σχετικό Όσκαρ με τη μουσική του Ray Heindorf. Ο Heindorf είναι ο πρώτος συνθέτης που κερδίζει το Όσκαρ σε δυο συνεχόμενες χρονιές.
Σε αυτή την κατηγορία ο Άλφρεντ Νιούμαν διεκδίκησε ένα δεύτερο Όσκαρ στην ίδια χρονιά με τη μουσική του για το μιούζικαλ “Coney Island” (Σαν Όνειρο, ο ελληνικός τίτλος), ενώ ακόμα ένα καρτούν του Ντίσνεϋ, το “Saludos Amigos” ήταν ανάμεσα στις υποψήφιες ταινίες της κατηγορίας.
Στο τρίτο σκέλος των μουσικών Όσκαρ, σε αυτό για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι σε ταινία, το αγαλματάκι με τον “Θείο Όσκαρ” δόθηκε στους Harry Warren (μουσική) και Mack Gordon (στίχοι) για τη σύνθεση “You Never know”, ένα πολύ δημοφιλές τραγούδι στην εποχή του που ακουγόταν στην ταινία “Hello, Frisco, Hello” (απλώς, ως “Φρίσκο” προβλήθηκε στην Ελλάδα.
Οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από ένα ποίημα που είχε γράψει μια νιόπαντρη για τον αγαπημένο της που πολεμούσε στον Πόλεμο της Οκλαχόμα (Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος).
Στην ταινία το τραγούδι ερμηνεύτηκε από την Alice Faye, η οποία το τραγούδησε την επόμενη χρονιά και σε μια ακόμα ταινία.
Το τραγούδι ερμηνεύτηκε από πολλούς γνωστούς ερμηνευτές με δημοφιλέστερη ερμηνεία, ίσως, εκείνη του Έλβις Πρίσλεϋ.
1944
Ένα ακόμα Όσκαρ στον Μαξ Στάινερ για τη μουσική του στην ταινία “Since You Went Away” (“Απ’ όταν έφυγες”, αποδόθηκε ο τίτλος της ταινίας με μεταφραστική ακρίβεια στα ελληνικά). Το θέμα της ταινίας ήταν η ζωή σε μια μικρομεσαίου μεγέθους πόλης των ΗΠΑ στη διάρκεια του πολέμου και για τον τρόπο ζωής των κατοίκων της από τις συνέπειες του πολέμου.
Δεκαεννέα ακόμα υποψηφιότητες είχαν υποβληθεί για το Όσκαρ μουσικής στην κατηγορία δραματικής/κωμικής ταινίας, ανάμεσα στις οποίες και κάποιες έχουν μείνει στην ιστορία του κινηματογράφου.
(χωρίς μουσικό απόσπασμα)
Στην κατηγορία του μιούζικαλ για τη μουσική και τα τραγούδια των Morris Stoloff και Carmen Dragon κέρδισε το Όσκαρ η ταινία “Cover Girls” (“Σαν τα παραμύθια” μετονομάστηκε στην ελληνική της προβολή).
όπου αποδεικνύεται ότι η αισθησιακή Ρίτα Χαίηγουρθ δεν είναι καλή μόνο ως Τζίλντα και ότι ο Τζην Κέλλυ δεν χορεύει μόνο στη βροχή.
Στο τρίτο σκέλος των Όσκαρ για τη μουσική, σε αυτό για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι κινηματογραφικής ταινίας, το Όσκαρ πήγε στους James van Heusen (μουσική) και Jonny Burke (στίχοι) για το τραγούδι τους “Swinging on a star” που ακούστηκε στο μιούζικαλ “Going my Way” (με τίτλο “Δρόμος της Αγάπης” προβλήθηκε στην Ελλάδα) ερμηνευμένο από τον Bing Crosby.1945
Το ψυχολογικό θρίλερ του Alfred Hitchcock με την Ίγκριντ Μπέργκμαν και τον Γκρέκορυ Πεκ “Spellbound” -που στην Ελλάδα προβλήθηκε στην πρώτη προβολή του ως “Έκστασις” και κατόπιν ως “Νύχτες Αγωνίας” και ως “Νύχτες Αγωνίας στο Σπελμπάουντ”- από τις πέντε υποψηφιότητές του για Όσκαρ στην κατηγορία δράμα/κωμωδία κέρδισε μόνο το Όσκαρ μουσικής που έγραψε ο Μίκλος Ρόζα.
Ο Ρόσα ήταν υποψήφιος και για τη μουσική του στις ταινίες “A Song to Remember” (“Σοπέν” στην ελληνική προβολή του) και “The Lost Weekend”, ενώ οι συνολικές υποψηφιότητες ήταν συνολικά 20.
Για το σκέλος καλύτερης μουσικής επένδυσης σε μιούζικαλ, το Όσκαρ πήγε στον Georgie Stoll για τη μουσική διεύθυνσή του στην ταινία “Anchors Aweigh!” (“Βίρα τις Άγκυρες!”) με τον Φρανκ Σινάτρα, την Κάθριν Γκρέισον και τον Τζην Κέλλυ.
Σε χορευτικό του Τζην Κέλλυ, εμφανίζεται ως guest star το καρτούν ποντικάκι της Μέτρο Γκόουλντιν Μάγερ, ο Τζέρρυ, άνευ του γάτου Τομ.
Το πείραμα να παντρευτούν σε ταινία μεγάλου μήκους στο ίδιο πλάνο φιγούρες καρτούν και ηθοποιοί σε live action είχε δοκιμαστεί με επιτυχία ήδη στην ταινία του στούντιο Ντίσνεϋ "Οι τρεις καμπαλέρος" ένα χρόνο πριν.
Στο τρίτο σκέλος των μουσικών βραβείων, σε αυτό για το καλύτερο τραγούδι το Όσκαρ πήγε στο τραγούδι "It Might as Well Be Spring" των Richard Rodgers (μουσική) και Oscar Hammerstein (στίχοι), που ακούστηκε στην ταινία “State Fair”
1946
Στην ταινία “The Best Years of Our Lives” του William Wyler που σάρωσε οκτώ Όσκαρ με υποψηφιότητες σε εννέα κατηγορίες, πήγε και το Όσκαρ Μουσικής που έγραψε ο Hugo Friedhofer.
Πάντως ο “Dinó” ως λάτρης του επικού κινηματογράφου, θα απένειμε το Όσκαρ μουσικής στον Γουίλιαμ Γουόλτον για τη μουσική επένδυσή του στην ταινία “Ερρίκος ο 5ος” όπως και κάθε άλλο Όσκαρ αυτής της χρονιάς! Άλλωστε, ήταν ανάμεσα στις πέντε υποψήφιες για το Όσκαρ Μουσικής, καθώς επίσης και σε τρεις ακόμα κατηγορίες.Δεν μπορεί να αντισταθεί στον
πειρασμό για ένα μικρό μουσικό και οπτικό απόσπασμα.
πειρασμό για ένα μικρό μουσικό και οπτικό απόσπασμα.
Στο σκέλος Μουσικής επένδυσης σε μιούζικαλ, το Όσκαρ πήγε στον Morris Stoloff για τη μουσική του στην ταινία “The Jolson Story”.
Η υπόθεση της ταινίας, προσχηματική μεν γιανα ακουστούν τα τραγούδια και να εκτελεστούν οι χορογραφίες, είναι μια μουσική βιογραφία του ρωσικής καταγωγής Άσα Γιόλσον, γνωστού ως Αλ Τζόνσον (1886-1950), τραγουδιστή και ηθοποιού, που θεωρήθηκε ως ο "μεγαλύτερος διασκεδαστής του κόσμου". Ο Αλ Τζόνσον, αν και λευκός υποδύθηκε νέγρο στην ταινία "Ο τραγουδιστής της Τζαζ" (Jazz Singer), της πρώτης ομιλούσας κινηματογραφικής ταινίας, αν και για την ακρίβεια επρόκειτο για ταινία με σύγχρονο ήχο. Το 1949 γυρίστηκε η συνέχειά της με τίτλο "Jolson Stοry 2".
Το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού δόθηκε στους Χάρρυ Γουόρρεν (μουσική) και Τζώννυ Μέρτσερ (στίχοι) για τη σύνθεσή τους "On the Atchison, Topeka and the Santa Fe" που ακούστηκε στο μιούζικαλ “The Harvey Girls”, το οποίο ήταν υποψήφιο για και για το Όσκαρ Μουσικής στο σκέλος των μιούζικαλ.
Το βραβευμένο τραγούδι, που υπήρξε πολύ δημοφιλές στην εποχή του ερμηνεύτηκε στην ταινία από την Τζούντυ Γκάρλαντ κα κυκλοφόρησε με την ίδια και σε single.
Το βραβευμένο τραγούδι, που υπήρξε πολύ δημοφιλές στην εποχή του ερμηνεύτηκε στην ταινία από την Τζούντυ Γκάρλαντ κα κυκλοφόρησε με την ίδια και σε single.
Ο κάπως ακατανόητος τίτλος ήταν απόλυτα κατανοητός στους θεατές της ταινίας.
Αναφέρεται στο δρομολόγιο μιας από τις μεγαλύτερες σε μήκος διαδρομές των αμερικανικών σιδηροδρόμων, που από τα μέσα του 19ου αιώνα έως και το 1996 το δρομολόγιο της αμαξοστοιχίας ξεκινούσε από το Άτκινσον και μέσω Τοπέκα, κατέληγε στη Σάντα Φε. Σαν να λέμε Αθήνα-Λάρισα-Θεσσαλονίκη (στο πολλαπλάσιο της απόστασης). Το σκίτσο στη διαφήμιση της ταινίας "The Harvey Girls" αποκαλύπτει, εξάλλου, το μυστικό του αλλόκοτου τίτλου του τραγουδιού.
Αναφέρεται στο δρομολόγιο μιας από τις μεγαλύτερες σε μήκος διαδρομές των αμερικανικών σιδηροδρόμων, που από τα μέσα του 19ου αιώνα έως και το 1996 το δρομολόγιο της αμαξοστοιχίας ξεκινούσε από το Άτκινσον και μέσω Τοπέκα, κατέληγε στη Σάντα Φε. Σαν να λέμε Αθήνα-Λάρισα-Θεσσαλονίκη (στο πολλαπλάσιο της απόστασης). Το σκίτσο στη διαφήμιση της ταινίας "The Harvey Girls" αποκαλύπτει, εξάλλου, το μυστικό του αλλόκοτου τίτλου του τραγουδιού.
1947
Ανάμεσα στα τρία Όσκαρ -από τα τέσσερα που διεκδίκησε- η ταινία του George Cukor “A Double Life” ήταν και αυτό για τη μουσική επένδυση από τον Miklós Rózsa.
Μουσική υπόκρουση που χρωμάτιζε επιβλητικά και υποβλητικά τη σκοτεινή πλευρά του κεντρικού ήρωα, ενός ηθοποιού (Ronald Colman -Όσκαρ καλύτερου αντρικού ρόλου), ο οποίος ερμηνεύοντας τον σαιξπηρικό Οθέλλο, είχε ταυτιστεί με τον χαρακτήρα του ήρωα.
Ένας άλλος μεγάλος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής, ο Alfred Newman (ο ρέκορντ-μαν των υποψηφιοτήτων με 43 και των περισσοτέρων Όσκαρ με 9), ήταν αυτός που με τη μουσική του στο μιούζικαλ “Mother wore tights” (ως “Πάντα στην αγκαλιά σου” προβλήθηκε στην Ελλάδα) κέρδισε το Όσκαρ μουσικής στο σκέλος των μιούζικαλ.
Ο Νιούμαν ήταν επίσης υποψήφιος και ανάμεσα στους πέντε συνθέτες που διεκδίκησαν το Όσκαρ της ίδιας χρονιάς για τη μουσική στο διαγωνιστικό σκέλος δράμα/κωμωδία με την επικής φόρμας σύνθεσή του στην ταινία εποχής “Ο λοχαγός της Καστίλλης”. (μην αμφιβάλλετε, ότι θα έχουμε ιδιαίτερο αφιέρωμα για το soundtrack αυτής της ταινίας). Πάντως, το οπτικο-μουσικό απόσπασμα (μη φοβάστε) είναι από τη βαβευμένη ταινία.
Το αγαλματάκι για το καλύτερο τραγούδι σε ταινία πήγε στο "Zip-A-Dee-Doo-Dah", που ακούγεται στην ταινία “Το Τραγούδι του Νότου” του Ντίσνεϋ, μια ταινία όπου ζωάκια των καρτούν συμπρωταγωνιστούν με αληθινούς ηθοποιούς.
Μουσική Allie Wrubel σε στίχους Ray Gilbert, ερμηνεύτηκε από τον James Baskett.
Στο φιλμάκι που ακολουθεί οι υπότιτλοι με τεχνική καραόκε θα σας βοηθήσει να το τραγουδήσετε και εσείς!
1948
Η ταινία “Red Shoes” με μουσική του Brian Easdale ήταν αυτή που απέσπασε το Όσκαρ μουσικής στο σκέλος των ταινιών δράμα/κωμωδία, αν και έχει χαρακτηριστικά που θα την κατέτασσαν πιο λογικά στο σκέλος του μιούζικαλ (ως μιούζικαλ μάλιστα αναφέρεται από τον εκφωνητή στο τρέιλερ της ταινίας), αφού μεγάλο μέρος της ταινίας εκτυλίσσεται στο παλκοσένικο. Εντάξει, έχει μόνο κλασικό μπαλέτο και καθόλου τραγούδια. Το γεγονός είναι πάντως ότι επικράτησε έχοντας ως συνδιεκδικητές του βραβείου τη μουσική του Γουίλιαμ Γουόλτον για τον “Άμλετ”, του Ούγκο Φριντχόφερ για την “Ζαν ντ’ Αρκ”, του Μαξ Στάινερ για τον “Τζώννυ Μπελίντα” και του Άλφρεντ Νιούμαν για το “Λάκκο με τα Φίδια”. Θα φταίει τώρα ο Dino να βάλει και μερικά αποσπάσματα από τις υποψήφιες για Όσκαρ επικές ταινίες;
Εντάξει, δεν θα το επιχειρήσει με το σκεπτικό, ότι εδώ κάνουμε ιστορία και δεν απονέμουμε εμείς τα Όσκαρ με βάση τα προσωπικά μας γούστα.
Εντάξει, δεν θα το επιχειρήσει με το σκεπτικό, ότι εδώ κάνουμε ιστορία και δεν απονέμουμε εμείς τα Όσκαρ με βάση τα προσωπικά μας γούστα.
.jpg)
Η υπόθεση του σεναρίου της ταινίας βασίζεται στο ομότιτλο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν “Τα κόκκινα παπούτσια”, όπου χάρη στα μαγικά της παπούτσια η χορεύτρια γίνεται διάσημη, αλλά κάποια στιγμή χάνει τον έλεγχό τους, υποχρεώνοντάς την χορεύει ασταμάτητα, όπως αυτά ήθελαν!
Ο μύθος έχει γυριστεί σε ive action ταινία, αλλά και σε καρτούν κι άλλες φορές κατόπιν.
Στο σκέλος του μιούζικαλ, άξια για το Όσκαρ μουσικής αναδείχθηκε η ταινία “Easter Parade” (Πασχαλινή Παρέλαση) με τη μουσική του Irving Berlin και ενορχήστρωση των Jonny Green και Roger Edens. Πρωταγωνιστούσαν η Τζούντυ Γκάρλαντ και ο Φρεντ Ασταίρ.
Στο τρίτο σκέλος, αυτό για το καλύτερο τραγούδι το Όσκαρ πήγε στο τραγούδι “Buttons and Bows” των Jay Livingston (μουσική) και Ray Evans (στίχοι). Το τραγούδι ακούστηκε στην ταινία “The Paleface” (Χλωμό Πρόσωπο) ερμηνευμένο από τον Μπομπ Χόουπ.
Στην ταινία η εκρηκτική Τζέιν Ράσσελ υποδύεται τη θρυλική λησταρχίνα του Γουέστ την Κάλαμιτυ Τζέιν.
1949
Ο Aaron Copland για τη μουσική του στην ταινία του William Wyler “The Heiress” (Η Κληρονόμος) ήταν αυτός που κέρδισε το Όσκαρ για το καλύτερο πρωτότυπο music score σε ταινία του σκέλους δράμα/κωμωδία. Στην ταινία που είναι κινηματογραφική προσαρμογή θεατρικού έργου πρωταγωνιστούσαν η Ολίβια ντε Χάβιλαντ και ο Μοντγκόμερυ Κλίφτ.
Στο σκέλος των βραβείων για τα μιούζικαλ, το Όσκαρ μουσικής πήγε στους Roger Edens (μουσική) και Lennie Hayton (στίχοι), που επένδυσαν μουσικά την ταινία “On the Town” (με τον τίτλο “Τρία κορίτσια και τρεις Ναύτες” προβλήθηκε στην Ελλάδα) με τους Φρανκ Σινάτρα και Τζην Κέλλυ.
Ως καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι ταινίας βραβεύτηκε με το Όσκαρ η σύνθεση του Frank Loesser (στίχοι και μουσική) “Baby, It's Cold Outside”, που ακουγόταν στο ρομαντικό μιούζικαλ-κωμωδία “Neptune's Daughter” (Η Κόρη του Ποσειδώνα) με πρωταγωνίστρια ποιαν άλλη; Την Έστερ Γουίλιαμς, φυσικά!
Η ερμηνεία του Dean Martin είναι μεταγενέστερη, όταν το τραγούδι καθιερώθηκε στο χριστουγεννιάτικο ρεπερτόριο.
1950
Μια εξαιρετικά εμπνευσμένη μουσική για μια πολύ μεγάλη ταινία: το ατμοσφαιρικό νουάρ “Sunset Boulevard” (“Η Λεωφόρος της Δύσεως”) του σκηνοθέτη Billy Wilder, που είχε προταθεί για 11 Όσκαρ, αλλά κέρδισε μόλις τρία, μεταξύ αυτών και για τη μουσική επένδυση από τον Franz Waxman.
Η “Λεωφόρος της Δύσεως” ακούγεται κάπως σαν ταινία γουέστερν. Δεν είναι. Αναφέρεται στη διάσημη λεωφόρο (Μπουλβάρ) “Sunset” που διατρέχει το Λος Άντζελες ως το Μπέβερλυ Χιλς, το προάστιο των αστέρων του Χόλλυγουντ.
Το 2005 η μουσική του Γουόξμαν κατατάχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου 16η ανάμεσα στα 25 κορυφαία soundtracks στον κατάλογο “100 Years of Film Scores”.
Με την ίδια μουσική διασκευάστηκε και σε θεατρικό μιούζικαλ.
Ο Dinó σας ζητάει σαν χάρη να ακούσετε και τα δυο πιο κάτω scores από τις επικές ταινίες εποχής -που ως γνωστό του αρέσουν τόσο πολύ- “Φλόγα και Βέλος” και “Σαμψών και Δαλιδά”, που ήταν συνυποψήφιες για το Όσκαρ μουσικής. Βέβαια, κάποια στιγμή θα επανέλθει εις αμφοτέρας για εξαντλητική παρουσίαση.
Φλόγα και Βέλος (μουσική: Μαξ Στάινερ)
Σαμψών και Δαλιδά (μουσική Βίκτορ Γιάνγκ)
Στο σκέλος της πρωτότυπης μουσικής σε μιούζικαλ, το Όσκαρ πήγε στη μουσική των Adolf Deutsch (μουσική) και Roger Edens (στίχοι) που έγραψαν για την ταινία “Annie get your gun”.
Να σημειωθεί ότι η πανέμορφη μουσική από το ντισνεϊκό καρτούν “Σταχτοπούτα” περιορίστηκε μόνον στην υποψηφιότητα, αλλά δεν άργησε να γίνει top hit, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν ένα από τα μουσικά σήματα κατατεθέντα της Disneyland.
Το Όσκαρ για το σκέλος πρωτότυπου τραγουδιού δόθηκε στο πασίγνωστο τραγούδι που ερμηνεύει ο Νατ Κινγκ Κόουλ “Mona Lisa” των Ray Evans-Jay Livingston που ακούστηκε στη δραματική ταινία “Captain Carey” (στην Ελλάδα παίχτηκε με τον τίτλο “Ο Προδότης)”.
Η αναδρομή μας συνεχίζεται στην επόμενη εκπομπή μας.. Μείνετε συντονισμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου