Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

"-Να σας τα πούμε;" .... "-Μας τα λένε άλλοι από καιρό!"


Καλάντων Ελεγεία
με ολίγον Καζαμία

Άγιος Βασίλης έρχεται από την Εσπερία
όπου νομάτους εικοσεφτά διατάζει μια κυρία.
Δεν είν’ παππούλης παχουλός μ’ άσπρη γενειάδα
μα είν’ μεσήλικας ξερακιανός γιομάτος αγριάδα.
Κοιτά δεξιά, κοιτά ζερβά και βλέπει Χιροσίμα.
Είναι βαρύς ο ουρανός, είναι βαρύ το κλίμα.
«Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε η πέτρα έχει ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού δεν έχει για να ζήσει.
Είναι το σπίτι ρημαδιό, διατηρητέο ερείπιο
ετούτο δα είναι φανερό, ακόμα και σε νήπιο…»

Όλα τα βλέπει σύνοφρυς, τον τρώει η αγωνία,
μα είν’ το “οικόπεδο” καλό, σαν μπακλαβάς γωνία.
Όλο και κάτι θα βρεθεί στο χρέος να ρεφάρει.
Έχει το “δώρο α΄” μαζί, το “βήτα” στο συρτάρι.

«Σ’ αυτό τον τόπο που ‘ρθαμε, σωστό τεμπελχανείο
τη νύχτα στα σκυλάδικα, τη μέρα καφενείο
ο ακαμάτης, σπάταλος ο Έλλην νοικοκύρης του
ζωή και κότα ζει δια δανεικού κι αγύριστου.
Ετούτον τον λαό θρασύ και σκληροτράχαλο
που όλη την Ευρώπη μας την έχει κάνει μπάχαλο,
εγώ θα τον μαζέψω κι αρνάκι θα στον κάνω
κι από όσα πολλά χρωστά, θα πάρω παραπάνω…»

Μα δεν ήξερε σωστά, δεν του ‘παν την αλήθεια
κάποια λαμόγια που ‘φαγαν, φουμάραν παραμύθια
για να καλύψουν τις κλεψιές κι άθλιες λοβιτούρες
ρίξαν τα χρέη στο λαό. τον γέμισαν μουτζούρες.
Tρόικες πλακώσανε  ‘δώ στη δόλια μας Ελλάδα
κι αρχίσανε το άρμεγμα στην πιο ισχνή αγελάδα.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, του χρόνου πρώτη μέρα
όπου σε κάθε σπίτι γινόταν κάποτε βεγγέρα,
μα τώρα βλέπει ο καθείς της τσέπης του τα χάλια
κι από πρωτοχρονιά εχάσαμε τ’ αβγά και τα πασχάλια.
Δεν είναι πια οι καιροί για δώρα ευχετήρια
στο “πόθεν έσχες” μπαίνουνε και θεωρούντ’ τεκμήρια.

Τεκμήριο διαβίωσης και το απλό τσουρέκι
σε καρτερά κι ο έφορας, που παραπέρα στέκει.
Κι αν το φλουρί σε σένα λάχει, ουαί κι αλλοίμονο
γυμνό σ’ αφήσανε, πτωχέ, εδώ στο καταχείμωνο.
Κι αν στα χαρτιά κερδίσεις, κάλιο είναι να ‘χες χάσει
γιατί θα σου προσάψουνε μια κερδοφόρα δράση


Ο Άγριος Βασίλης έφτασε από την Εσπερία
κι αμέσως έπιασε δουλειά, εκεί στην Εφορία.
Κρατάει πένα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι,
δώρα δεν φέρνει κανενός, μα ήρθε για να πάρει.

Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε.
Το καλαμάρι έγραφε τσιτάτα κι οδηγίες
τι πρέπει να πουλήσουμε, τέρμα κι οι αργίες.
Πάνε τα οκτάωρα, και οι συμβάσεις πάνε,
μα σαν θα ξεχρεώσουμε, πάλι ξανά θα φάνε.
Αυτά το καλαμάρι έγραφε με περισσή αυθάδεια
και νέους φόρους βάλανε στην τσέπη μας την άδεια.

Μα και το ρημάδι το χαρτί που το ‘λεγαν Μνημόνιο
χειρότερα τα έλεγε, σαν να μας ποτίζαν κώνειο.

«Κόψτε συντάξεις και μισθούς και κάντε απολύσεις
εμείς διατάζουμε εδώ και δίνουμε τις λύσεις.
Αν θέλετε να πάρετε δανείου ακόμα μία δόση
π’ ούτε τα εγγόνια σας θα έχουν ξεπληρώσει
κομμένα τα επιδόματα, επικουρικές και δώρα,
αποκρατικοποίηση διατάζουμε, κάντε, τώρα!
Κι όποιος φέρει αντίρρηση, ρίχτου και μια εφεδρεία.»
Μας πνίξανε με μιας μες του λουτρού τα κρύα.

Μ’ άγιος Βασίλης ειν’ αυτός· θα έχει κάποια δώρα.
Σαν ήλιος είναι π’ έρχεται, όπως μετά την μπόρα.
Φέρνει μαζί του βοηθό κι έναν ακόμα άγιο
σωσίβια κουβαλούν, σωτήρες στο ναυάγιο.

Ξέρει ο άη-βοηθός σπουδαία οικονομία
να βάζ’ ευρούλια στο κουτί και να γεμεί ταμεία.
Μα είν’ το κεμέρι τ’ αδειανό το ίδιο και τα χέρια.
Πώς τότε στο καλό θα βγουμ’ απ’ τη μιζέρια;
Ίσως μας κόψει κάνα τσεκ, ίσως να κάνει θαύμα.
ίσως να θέλει και να δει, αν του ΄χουν  κάνει τάμα,
γιατ’ οι άγιοι τούτοι, της νέας τάξης των πραγμάτων
μόνο με μίζα αρκετή μετέρχονται θαυμάτων.

Στο ένα χέρι του κρατεί i-pad και στ’ άλλο note book
έχει κροτάφους γκριζωπούς και “golden boy” λουκ.
Τα μάτια του τα γαλανά δείχνουν αγίου καλοσύνη
τα λόγια του τα πρώτα-πρώτα φέρνουν ευφροσύνη.

«Σκληρές μειώσεις γίνανε κι έχετε αποκάμει
κι οι κόποι τόσων χρόνων σας επήγανε χαράμι.
Κοπήκαν στα μισά μισθοί, και χαμηλές συντάξεις
πάνε τα επιδόματα κι εγίναν μετατάξεις,
έκλεισαν τα μαγαζιά, χαθήκαν θέσεις εργασίας
εγίνατε, ω Έλληνες, χώρα τρικόσμης Ασίας.
Μα, πάει ο παλιός ο χρόνος μ’ οδυνηρές μειώσεις.
Νέος μπαίνει με αυξήσεις κι εσύ να χαρά να νιώσεις!»

Αυξάνονται αναδρομικά τα τέλη ακινήτων
και τα πλέον του πεντάλεπτου εν στάσει αυτοκινήτων.
Πιο ακριβά τα όσο πιο μικρά, καθόλου των πλουσίων
που έχουν έξοδα πιότερα πολλά απ’ τον φτωχό πλησίον.


Κι αυτοί π’ εκλείδωσαν τα “γιώτα χι” οχήματα
σε κήπους, δρόμους και στενά και σκοτεινά γκαράζ
αφού τεκμήριο γίνανε, δίχως να ‘χουν χρήματα
πιο πολλά θα δώσουνε στο νέων φόρων το μπαράζ.

Αφού το τζιπ σου δεν κουνάς κι ακίνητο το έχεις
ακίνητο λογιάζεται, πως τώρα πια κατέχεις
και φόρο νέο πρόσθετο θα πρέπει να πληρώσεις
αλλιώς αυθαίρετο θα είναι κι αν θες να το γλυτώσεις
θα φας στο κατακέφαλο χοντρά δυο-τρία πρόστιμα
παράβολα, χαρτόσημα κι άλλα τέτοια νόστιμα.

Γιατί είναι δίκιο και σωστό αυξήσεις να ‘χουν οι φτωχοί
που δεν έχουν παλάτια με πισίνες και καράβια γιώτα χι.
Αν θέλουνε οι μισθωτοί με τον νόμο να ‘ναι εντάξει
ευρώ να μη πληρώσουνε. Θ’ ανέβουνε και τάξη.
Κι αν τη φοροδιαφυγή τους την κάνουν ευαγγέλιο
σαν τους ζητούν χρωστούμενα, θα πέφτει πολύ γέλιο.
Γιατί ‘ναι τους μισθωτούς που στύβουν σα λεμόνι,
καθώς ο κάθ’ “ημέτερος” τους φόρους δεν πληρώνει.

Με τέτοιο κράτος που ‘χουμε μεγάλο φορομπήχτη
ποιος τάχα θα σκαπούλαρε απ’ τ’ εφοριακού το δίχτυ;

Κι οι παροχές “αυξήσεων” που τελειωμό δεν έχουν
τους φουκαράδες κυνηγάν, σαν αθλητές θα τρέχουν.
Αυξάνεται το ηλεκτρικό, καθώς και εισιτήρια
κι οι αρμόδιοι εισπαράττουνε και πάμπολλα σιχτίρια
Αυξάνεται και το νερό και φτάνει το ουίσκι.
Αύξηση ζητούν κι αυτοί των εκκλησιών οι δίσκοι.
Αυξάνονται τα καύσιμα, όσο δεν παίρνει άλλο
κι αν κάτι έμεινε ορθό, πολύ το αμφιβάλλω.

Νέοι φόροι μπαίνουνε, αυξάνει το χαράτσι
για να τα πληρώσεις όλ’ αυτά
δεν θες απλώς πολλά λεφτά
μα να ‘χεις τσέπη σου την τράπεζα του Λάτση.

«Λεφτά, λένε, υπάρχουνε στις τσέπες σας ακόμα…
Όλα θα σας τα πάρουμε και τη μπουκιά απ’ το στόμα,
γιατί πρέπει η πατρίδα μας να ξεπληρώσει δάνεια
που κάποτ’ εμείς συνάψαμε, κι εσείς τα χαϊβάνια
πιστέψατε στα σοβαρά πως τα φάγαμε μαζί
μα τώρα πια, πτωχεύσαμε και πάει το μαγαζί.»

Αυτά, λαέ, σου λένε αρμόδιοι τσαρλατάνοι
της εξουσίας άρχοντες και πάντα λαοπλάνοι
που ξεφουρνίζουν ψέματα, δίχως καμία τσίπα
για να βουλώσουν πώς και πώς, μον’ τη δικιά τους τρύπα.
Και στον χαμό που γίνεται, πάλι θα “πιάσουν την καλή”
γιατί, για να γεμίσ’ η τσέπη τους, θέλει λεφτό πολύ.

Κι αντί να τιμωρηθούν αυτοί που τα ‘καναν μαντάρα
στην κεφαλή μας έπεσε η φοβερή κατάρα
τις λαμογιές, τις μίζες τους κι ασύστολες δαπάνες
να τις πληρώνουν άνεργοι και χήρες φτωχομάνες
κι αυτοί να εμφανίζονται μες της Ε.Ε. τα κέντρα
ψηλοί, χοντροί, παχύδερμοι σαν αιωνόβια δέντρα
προσβολές ν’ ακούν αδιάφορα, να παίρνουν προσταγές
και δίχως καμιά ντροπή κι αιδώ να λέν’ σε όλα “γες”.

Επιμηκύνσεις, μεσοπρόθεσμα και τα κουρέματα
Ναι, σε όλα… Γες!... Μα τέλειωσαν πια τα ψέματα.
Την άλλη που θα ξαναπούν για νέα πάλι μέτρα,
μαζί με το ανάθεμα, λαέ, να τους πετάξεις πέτρα.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, ξερή μας δεντρολιβανιά
νοσταλγικά θυμάμαι, τον μήνα τότε που ’χ’ εννιά
μπέικα οπού ζούσαμε και πλούσι’ αμερικάνικα
                                                            και τα σκυλιά μας σέρναμε δεμένα με λουκάνικα.

                                                           Τώρα, είν’ άλλες εποχές…  
                                                        Ανέχεια… Μιζέρια …Κατοχές…


                                                     *********************
Ετούτα είχα να σας πω μ’ αυτά εδώ τα κάλαντα
γι’ αυτούς που απειλούν, πίσω σε μνας, δραχμές
                                                           (και τάλαντα,
που ο διάολος να τους πάρει μ’ όλο τους το σόι
κι αυτοί θε  να’ναι οι μόνοι που δεν θα βγούνε σώοι.
Αυτοί που μας τυλίξανε όλους σε μια κόλα
γιατ' είναι γνωστό τοις πάσι: "εδώ πληρώνοντ' όλα.."
Αφού κάνανε τη χώρα μας σωστό πτωχοκομείο
"έσσεται ήμαρ" να περάσουνε κι αυτοί απ' το ταμείο.





Κι αν είναι μεταξύ μας δυο καλές να πούμ’ ευχές
το νέο, που θά μπει έτος, να ’ναι πιο λίγο δυστυχές.

Χρόνια πολλά!
Άντε και του χρόνου πάλι...



δικός σας,
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΟΥ (*)
εις την 31ην Δεκεμβρίου του απερχομένου σιχτιρίου έτους 2011 συνέθεσεν
(και δια το πιστόν της αντιγραφής: Γιώργος Βλάχος)

Ο άγιος Dino-Βασίλης είναι ευγενής προσφορά του ταλαντούχου καρτουνίστα και φίλου Ζήση Παπαγεωργίου

(*) Ο ποιητής του Κάρου ήταν ένας γνωστός λαϊκός τύπος της Αθήνας, ο Παναγιώτης Θεοδοσίου (πέθανε το 1917), επιγραφοποιός στο επάγγελμα, που περιδιάβαινε τις συνοικίες της Αθήνας κι αφ’ υψηλού, δηλαδή πάνω στην καρότσα του, εξαπέλυε έμμετρους αυτοσχέδιους μύδρους σατιρίζοντας πρόσωπα της πολιτικής (ήταν σφοδρός πολέμιος του Βενιζέλου) και της κοινωνίας, ήθη, επικαιρότητα. Εξέδιδε τον «Μικρό Ρωμιό» μιμούμενος στην στιχοπλοκή και στην θεματογραφία τον Σουρή, από την εφημερίδα του οποίου είχε “δανειστεί” και τον μισό τίτλο της δικής του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα και άλλοι λαϊκοί στιχοπλόκοι τον μιμήθηκαν στις δημόσιες απαγγελίες των αυτοσχεδίων πονημάτων τους, αλλά παρέμειναν στην αφάνεια.
Στο «Ρομάντσο» στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Ασημάκης Γιαλαμάς (ως Πίνδαρος δε Καρόλογος) επανέφερε στο προσκήνιο τον “Ποιητή του Κάρου” στιχοπλοκώντας πάνω στην επικαιρότητα της εποχής, αλλά δίχως αιχμηρές πολιτικές νύξεις.
Ο “Δεινοθήσαυρος” υπό την απειλή να υποστεί και αυτός τον νόμο της αφάνειας, αν συνεχίσει να δολοπλοκεί επί ανυποψίαστων στίχων, δηλώνει ότι δεν θα επαναλάβει το εγχείρημα. Για αυτό, μην τον παρακαλάτε να επαναλάβει το ατόπημα. Θα ήταν μάταιο.

6 σχόλια:

  1. Ωραία τα κάλαντα! Αν και στο 'εδώ πληρώνονται όλα' μπαίνει κανείς στον πειρασμό να πει 'το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;' Όμως δεν θα μπω σε αυτόν τον πειρασμό. Αντίθετα θα σού ευχηθώ του χρόνου να μας πεις τα κάλαντα ακριβώς σε αυτό το μοτίβο. Εδώ πληρώνονται όλα! Όσο για τους δύσπιστους, ας μην ξεχνάμε ότι κάτι ξέραν οι Αρχαίαοι που έλεγαν ότι μετά την Ύβρη ερχόταν η Νέμεση. Και μετά από τέτοια ύβρη... Εύχομαι σε όλους δικαίωση και τιμωρία στους υβριστές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και ποιητής, λοιπόν; Ποιο άλλο ταλέντο σου δεν μας έχεις γνωστοποιήσει ακόμα, κύριε Βλάχο;;;
    Συγχαρητήρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρήνα μου, αν βάλουμε το σχήμα "ύβρις-νέμεσις" στις βάσεις της αρχαιοελληνικής κοσμοθεωρίας θα πρέπει στο ημιτελές αυτό σχήμα που αναφέρεις να εντάξουμε την "άτην" ενδιάμεσα και την "τίσιν" στο τέλος. Το τετράπτυχο αυτό σχήμα το βρίσκουμε ολοκληρωμένο σε όλες σχεδόν τις αρχαίες τραγωδίες, ώστε να υπάρξει το ζητούμενο της "κάθαρσης". Δεν έχει κανένα λόγο να μη βρίσκει, έτσι ολοκληρωμένο, εφαρμογή και δικαίωση και στις σύγχρονες τραγωδίες. Η "άτη" η οποία προφανώς παραλείπεται ως ευκόλως εννοούμενη, είναι η τύφλωση, το θόλωμα του νου από τους θεούς των υβριστών, ώστε να προβούν σε ακόμα μεγαλύτερη ύβρι, η οποία θα προκαλέσει τη "νέμεση", δηλαδή την οργή και την εκδίκηση των θεών. Για τους σύγχρονους υβριστές, η νέμεση λοιπόν έχει επέλθει. Απομένει η "τίσις", δηλαδή η αμείλικτη τιμωρία τους. Η ολοκληρωτική συντριβή τους. Μόνον τότε η "κάθαρσις" θα συντελεστεί σύμφωνα με το θεϊκό δίκιο. Αυτά διδάσκαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι μεγάλοι τραγωδοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ μου Adamsjim στην ερώτησή σου, επίτρεψε να απαντήσω με μια άλλη ερώτηση: Θύμισε μου, ποια από τα ταλέντα μου σας έχω γνωστοποιήσει, ώστε να μπορέσω να σας απαριθμήσω και τα υπόλοιπα. Και τούτο το ρωτάω με όλο τον σεβασμό που τρέφω στην μετριοφροσύνη μου (ιδιότης τις, των μετρίως φρονούντων, καθώς ευκρινώς το ορίζει η λέξη). Πάντως η Καλλιόπη, η Ερατώ κι η Θάλεια δεν συγκαταλέγονται στον κύκλο των γνωριμιών μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αν έμενα στην Αθήνα θα "μάζευα" καμιά δεκαριά φίλους και θα πήγαινα να πω αυτά τα κάλαντα στην
    βουλή!!!απίθανα,τέλεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ε’ τώρα μετά από τέτοια σχόλια της Παρήνας και του Γιώργου να μην γράψω κι εγώ... το
    «εστιν ουν τραγωδία μίμησις ποράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω...» .

    Θα μείνω στο «ηδυσμένω λόγω» έκφραση δηλαδή καλλιτεχνική.....

    Κι αν τα ποιήματα αυτά, τύπου Σουρή με ενθουσιάζουν για την καλλιτεχνική τους έκφραση, θα ‘λεγα φανταστείτε τα να λέγονται με μουσική και συγκροτήματα «ραπ»! Σεισμός στο πανελλήνιο!

    Γιατί όπως λαλούσε ο Σουρής «ταραμ ταμ ταμ, ταράμ ταμ... όλα καπνός και θρύμματα να γίνουν στο μουμέντο, και ν’ ακουσθή πελέκημα και μάχης κοπετός να καταλάβει κι η πατρις τι λέγεται στρατός...»

    Κάτι πολύ μικρό από τα πολλα του Σουρή.

    Και όχι μόνο «υβρις, νέμεσις, άτις και τίσιν» φίλοι μου..

    αλλά

    «επ’ ώμου φέρτε ρόπαλα κι αξίνας και πελέκεις... αν δε κανείς αντισταθεί σαχλός ντεληφυσέκης ευθύς να του μαυρίσετε τα πισινά με σκάγια».

    Καλή χρονιά φίλοι μου και αυτός ο Άγριος Βασίλης από την Εσπερία, καλά θα κάνει να σπάσει το ποδάρι του και να μην ξανάρθει εδώ χάμου.

    Πάντα φιλιά, πάντα πολλά, μπας και μας σώσουν δηλαδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή