Τα κόμικς κάποτε γιορτάζαν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά

Το σύνθημα για τις δεκαπενθήμερες σχολικές διακοπές με το ξεκίνημα του χειμώνα, το έδιναν τα κόμικς με τα γιορταστικά εξώφυλλά τους, όπου οι ήρωές τους στόλιζαν τα χριστουγέννιατικά δέντρα τους, ντύνονταν άη-Βασίληδες, τύλιγαν κα ξετύλιγαν πακέτα με δώρα -παιχνίδια κατά βάση.

Μέσα στο σπίτι ζεστασιά και θαλπωρή. Έξω, κρύο, χιονάνθρωποι, χιονομπάλες και παιχνίδια στο χιόνι. Ποτέ δεν μας απασχόλησε, ότι η ίδια ακριβώς γιορτή στο νότιο ημισφαίριο γιορτάζεται μέσα σε καύσωνα και παιχνίδια στις παραλίες. Για μας τα Χριστούγεννα ήταν πάντα σε ατμόσφαιρα χειμωνιάτικη κοντά στο Βόρειο Πόλο, όπου και το χωριό του Άγιου των γιορτών, του Άη Βασίλη... Και αυτή η εικόνα μας έμεινε από τα αμερικανόφερτα κόμικς των περασμένων δεκαετιών να τη συνδέουμε και να συνδέουμε, τα κόμικς μας αυτής της περιόδου των όχι και τόσο μίνι χειμωνιάτικων διακοπών μας από το σχολείο.
Αναγνωσματική εγκράτεια στα κόμικς από την αρχή του Δεκέμβρη, ώστε στο διάστημα των διακοπών να υπάρχει κάποιο σχετικό στοκ από αυτά για τις πρώτες τουλάχιστον μέρες των Χριστουγέννων, τις πιο γλυκές της σχολικής... αποτοξίνωσης.
Αράδιαζα στο χαλί τον πολύχρωμο έντυπο θησαυρό μου, ξάπλωνα δίπλα του και ούτε με βίντσι με σήκωναν από εκεί, αν δεν έπαιρνα στην αγκαλιά μου κι όλο το πακέτο. Διαβασμένα κι αδιάβαστα. Τα περισσότερα με εξώφυλλα και περιεχόμενο των ημερών για να μπω στο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Λες και χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια για αυτό.
Το στοκ εξαντλούταν μάλλον γρήγορα. Ουδέν πρόβλημα. Στο χαρτοκιβώτιο του "Νουνού" -αυτοσχέδιο παιδικό αρχείο- όπου φυλάσσονταν κόμικς περασμένων χρόνων αποκλειστικά χριστουγεννιάτικα ήταν κι αυτό εκεί δίπλα σαν εφεδρεία. Όταν η χαρτοκούτα ξανάκλεινε, περιείχε μερικά περιοδικά περισσότερα. Τα πιο πρόσφατα.
Και του χρόνου πάλι.
Κάποτε η κούτα φράκαρε. Δεν χωρούσε ούτε σελίδα. Δεν είχε πια σημασία. Θα είχα να διαβάζω για μια ολόκληρη ζωή. Ωστόσο, η κούτα δεν ξανάνοιξε.
Πέρασαν πολλά χρόνια, όταν αναρωτήθηκα για πρώτη φορά: "Πού να βρίσκεται άραγε εκείνη η κούτα;"
Αλήθεια, πού να βρίσκεται;
Το αναρωτήθηκα, φέτος, όπου νοσταλγικά επανέλαβα την ίδια διαδικασία διαβάζοντας, όσα κόμικς με χριστουγεννιάτικο θέμα βρήκα στο περίπτερο και λίγες μέρες πριν στα παλαιοπωλεία.
Και να δεις ποιο είναι το πιο σπουδαίο. Τίποτα από τη μαγεία τους δεν απομυθοποιήθηκε. Ίσα-ίσα που ένοιωσα πιο δυνατό το συγκινησιακό συναίσθημα της νοσταλγίας τους. Κι ας μην υπάρχουν πια κάποιοι παράμετροι της νοσταλγικής φόρτισης. Αυτές που τα μυθοποίησαν.
Μόνο μια μικρή ένσταση. Τα σημερινά κόμικς δεν είναι τόσο όμορφα, όσο εκείνα τα παλιά, μιας άλλης παιδικής ηλικίας. Ή μου φαίνεται;

Θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά του Greek Comics, που ερήμην της αδείας τους χρησιμοποίησα τον δικό τους κόπο στο σκανάρισμα των εξωφύλλων από τα ελληνικά comics περιοδικά, γιατί πού να κάθομαι τώρα μεγάλος άνθρωπος να σκανάρω και ιδίως να ρετουσάρω, αυτά που έχω στο δικό μου αρχείο; Αναφέρομαι ειδικά στο "Γέλιο και Χαρά" γιατί από τις εκδόσεις του "Μίκυ Μάους", του "Μπαγκς Μπάνυ" και του "Ποπάυ" η  δική μου συλλογή μετριέται συνολικά στα δάκτυλα του ενός χεριού, οπότε η πληρέστατη συλλογή του Greek Comics υπήρξε για μένα ανεκτίμητη βοήθεια.
Από τα αμερικανικά, εκτός από κάποια λίγα, που συμπτωματικά βρέθηκαν στα ξενόγλωσσα της συλλογής μου, τα περισσότερα είναι από τα αρχεία εικόνων στο Internet.