Ο Ναβ και ο Προϊστορικός του κόσμος

Ο Ναβ, από το ‘Ναβουχοδονόσαυρ’, ή ‘Ναβούκος’ για την αγαπημένη του, τη Μανόν, είναι ένας ξιπασμένος μικροκαμωμένος δεινόσαυρος, μακρινός πρόγονος του Dino. Δεν έχει ουρά, ούτε δόντια κοφτερά. Έχει, όμως πολύ προχωρημένες αντιλήψεις για την εποχή του. Ξεχειλίζει από αλλεπάλληλες φαεινές ιδέες και πνεύμα που εκδηλώνεται τυχοδιωκτικά με εφευρέσεις, επινοήσεις και ό τι ήθελε προκύψει. Οι ιδέες του βομβαρδίζουν καταιγιστικά το μυαλό του και η τρελοκατάσταση είναι δεδομένη…

Τον αναγνωρίζουν ως εμπνευσμένο ηγέτη τους μια ομάδα από καμιά δεκαριά ομοίου μεγέθους δεινόσαυροι ακαθορίστου είδους, που τα γνωστά εγχειρίδια Παλαιοντολογίας απαξιώνουν να τους αναφέρουν, οι οποίοι δεν παύουν ωστόσο να δηλώνουν υπαρκτοί με το να θαυμάζουν αρχικά την επινοητικότητα του Ναβ και να γκρινιάζουν κατόπιν για τις φαεινές ιδέες του πνευματικού τους αρχηγού.

Στην ειδυλλιακή προ ανθρώπου γη, οι δεινόσαυροι αυτοί συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι, αλλά, ευτυχώς, αυτό δεν έχει επίπτωση στην ισορροπία του αρχαίου οικοσυστήματος, παρά μόνο κωμικά γκαγκς.

Το σενάριο είναι Herlé και η εικονογράφηση του Roger Widenlocher. Από το 1991, που κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ, μέχρι φέτος έχουν εκδοθεί 13 άλμπουμ συνολικά από δύο εκδοτικούς οίκους.

Ο Ναβ και η παρέα του υπήρξε ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ-κόμικς της γαλλικής σχολής για το ‘αναρχικό’ του χιούμορ, για το αναπάντεχο λεκτικό ή οπτικό γκαγκ του τελευταίο καρέ της ιστορίας.

Το δισέλιδο επεισόδιο, που ακολουθεί με αυθεντικό τίτλο ‘Εθνολογική Αποστολή’, είναι από το άλμπουμ Apeuprehistoric Games (το μοναδικό του που είχε κυκλοφορήσει με αγγλικό τίτλο) που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Dargaud το 2000 και παρέπεμπε με τον τίτλο του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ εκείνης της χρονιάς. Σχεδόν όλες τις ιστορίες αυτού του άλμπουμ τις είχα μεταφράσει για την παιδική εφημερίδα ‘Fun Time’ -ένθετη στο τηλεοπτικό περιοδικό ‘TV2’- το 2001. Αιτία που δεν δημοσιεύτηκαν όλες ήταν η διακοπή έκδοσης του περιοδικού.

Αν κάποιος έχει τύχει να έχει διαβάσει κάποιες από τις περιπέτειες του Ναβ στο παιδικό περιοδικό ‘Τα Σαΐνια’, θαρρώ, θα διαπιστώσει αρκετές διαφορές στο ύφος της μετάφρασης. Τούτο οφείλεται στο ότι το παρανοϊκό του χιούμορ με ανέβαζε και με παράσερνε σε ατασθαλίες στην απόδοση των διαλόγων με ελαφρυντικό τη δεδομένη προσήλωσή μου στα ήθη και στα έθιμα των προγόνων μου. Ο ορισμός της προγονολατρείας σε όλο του το μεγαλείο! Αλλά στο κάτω-κάτω μετέφραζα μια παιδική απλή κωμωδία, όχι τη ‘Θεία Κωμωδία’ του Ντάντε.

Προσεχώς κι άλλος… ‘Ναβούκος’! Καλοκαίρι έρχεται!.. Γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε;