Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Κι αρχίζει το ματς





Ποδοσφαιρικά ντέρμπυ επί τραπέζης
για τις κρύες νύχτες του χειμώνα

Μικρό αφιέρωμα στα επιτραπέζια ποδοσφαιράκια μιας άλλης εποχής για να υποδεχτεί ο Dino ο Ρετρο-συλλεκτομανής τον μικρότερό του αδελφό τον Dino RetroSportivo στον κόσμο των blogs.

Κάποτε κάθε γειτονιά ήταν και μια ποδοφαιρομάνα. Στενάζανε οι αλάνες -όπου υπήρχαν- στέναζαν κι οι δρόμοι.

Και μια παλιά τσαγέρα ακόμα γινόταν μπάλα. Όχι όμως για...
κεφαλιές (εικον. από αμερικάνικο περιοδικό του 1889)
Έφτανε μια μπάλα, στη χειρότερη περίπτωση ένα κουκουνάρι, για να στηθεί αυτοσχέδιος ποδοσφαιρικός αγώνας, ακόμα κι ένας εναντίον ενός! Ακόμα περισσότερο: ένας εναντίον κανενός, ας ήταν καλά ο απέναντι τοίχος, που αναλάμβανε να σου ξαναστέλνει την μπάλα πίσω, ίσαμε να ξεθυμάνεις απ’ το χαρμάνιασμα για μπάλα. Ποδοσφαιρικός μινιμαλισμός σε όλο του το μεγαλείο Υπό κανονικές συνθήκες το μίνιμουμ σύνθεσης ήταν δύο εναντίον δύο. Μπακότερμα ο ένας από κάθε ‘‘ομάδα’’ και στα τρία κόρνερ πέναλτυ, γιατί στο πλάτος ενός δρόμου, όπου το αυτοσχέδιο γήπεδο στο μήκος του, πού χώρος για την εκτέλεση κόρνερ;
Τι άλλαξε άραγε και οι θριαμβικές κραυγές ‘‘γκολ’’ κι οι τσακωμοί δεν ακούγονται παρά μόνο από ανοιχτά παράθυρα σαν η τηλεόραση δείχνει κάποιο σημαντικό αγώνα;
Πολλά άλλαξαν, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Αλλά και τα κοκκόρια τσακώνονται
σαν άνθρωποι παίζοντας ποδόσφαι-
ρο.
Χαρμάνης ο Dino με το ‘‘φιτιμπόλι’’, που έλεγε κι ο Μποστ, δεν του φτάνανε οι ατέλειωτες ώρες σε κάποια αλάνα -είχε πολλές τότε στη γειτονιά του- που κλώτσαγε, που μάτωνε, που τσακωνόταν σαν κοκκόρι για το αν η μπάλα πέρασε έξω ή μέσα από την πέτρα-δοκάρι.
Που συνέχιζε να τρέχει πίσω από το τόπι μαζί με τους άλλους τρελαμένους κι όταν ακόμα είχε πέσει το σκοτάδι. Ας ήταν καλά ο δημοτικός φωτισμός του δρόμου, που έδινε την αίσθηση παιχνιδιού υπό το φως των προβολέων…
Ναι, δεν του έφτανε και συνέχιζε την ποδοσφαιρική του δραστηριότητα στην αυλή του ή στο δωμάτιό του, αναλόγως των καιρικών συνθηκών, παίζοντας με κάποιον φίλο του ποδόσφαιρο… επιτραπέζιο αλαλάζοντας σαν επιτιθέμενη ορδή ινδιάνων σε κάθε γκολ!
Με τον καιρό η συλλογή του από επιτραπέζια ποδοσφαιράκια αυγάτιζε και σαν βαριόταν να παίζει με το ένα, έβαζε το άλλο στο τραπέζι. Εντός έδρας έπαιζε κι έκανε ό,τι ήθελε!
Έψαξε εκεί που έχει καταχωνιάσει τα αντικείμενα των δικών του αναμνήσεων κι όλος καμάρι κουβάλησε και στοίβαξε πάνω στον καναπέ δέκα κιλά… σκόνη, νυχτερίδες κι αράχνες!.. Του ‘φυγε η μαγκιά μέχρι να αποκαλύψει κάτω από τις σκόνες τα πολύχρωμα κουτιά με φανερά τα σημάδια του πανδαμάτορος χρόνου και της εντατικής χρήσης. Μετά του ξανάρθε. Η μαγκιά! Άρχισε να ψάχνει για αντίπαλο. Μ’ άγριο βλέμμα. Πολεμοχαρές!
Από τη συλλογή του αυτή ευτύχησαν να διασωθούν αρκετά κομμάτια, δυστυχώς όχι όλα. Ανάμεσα στα διασωθέντα και δυο-τρία κομμάτια, που ήταν δικής του κατασκευαστικής έμπνευσης, που έστω και αν δεν τα θεωρεί ως το απαύγασμα της δημιουργικότητάς του, τον έκαναν κι αυτά να περάσει αρκετές ευχάριστες ώρες μαζί με τους φίλους του.
Ίσως να φανεί παράξενο, που στη συλλογή δεν συγκαταλέγεται το πιο virtual reality επιτραπέζιο ποδόσφαιρο, το suboteo. Για πολλούς λόγους δεν τον συγκίνησε ποτέ τον Dino. Αντίθετα, πρόλαβε να γνωρίσει τα videogames και να προσθέσει στη συλλογή του και ένα τέτοιο, όταν πια σαν τέως ενεργός κλωτσαδόρος είχε περάσει από το απομαχικό ταμείο!
Τώρα που άρχισε το πρωτάθλημα, έτσι όπως άρχισε, σας προτείνει τις δικές του εναλλακτικές προτάσεις για τα κρύα βράδια του χειμώνα. Κι όχι απλές προτάσεις.. Δραστική απόδραση στο παρελθόν προτείνει ο δεινόσαυρος!
Ντέρμπυ από εκεί που δεν το περιμένεις! Κάθε τραπέζι και ένα γήπεδο!.. Κάθε ματς κι ένα επιτραπέζιο ντέρμπυ που τύφλα να έχουν αυτά της παράγκας, του ρετιρέ, της μεζονέτας και των μπανγκαλόου! Η αδρεναλίνη θα χτυπά στο κόκκινο και τα μυαλά στα κάγκελα, σου λέω!

Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ DINO


                                                     (έχουμε να παίξουμε ντέρμπυ, σου λέω!)


Η συλλογή θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία μέρη. Ποδοσφαιράκια δράσης για ανεβασμένες ντερμπικές καταστάσεις… Ποδοσφαιράκια στρατηγικής κάτι ανάμεσα σε σκάκι και σε τάβλι ένα πράγμα και ‘‘ποδοσφαιράκια’’ γνώσεων που δεν είναι μεν ποδοσφαιράκια για μπαλαδόρους και Ναπολέοντες, αλλά έχουν να κάνουν με τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις των παικτών, όπου το γήπεδο είναι ένα πακέτο καρτέλες με ερωτήσεις γύρω από άθλημα. Έχουν, βέβαια, κανονισμούς κι αυτά και μπορεί να εξελιχθούν σε ντέρμπυ πολύ πιο δυνατά από τις δυο προηγούμενες κατηγορίες. Τα ηλεκτρονικά τα αφήνουμε απ’ έξω… Δεν μου παράγουν αναμνήσεις..

Ποδοσφαιράκια δράσης

Στο "Ποδοσφαιρικό Ντέρμπυ" οι παίκτες είναι κιντοί και κλωτ-
σάνε με πίεση του κεφαλιού προς τα κάτω. Η δύναμη του σουτ
εξαρτάται από το πόσο δυνατά πατηθεί το κεφάλι.


"Μπέιμπυ" γιατί είναι μικρό με πέντε παίκτες κάθε ομάδα.  Για
κάθε παίκτη χωριστά υπάρχει και ένας αντίστοιχος μοχλός που
ενεργοποιεί μικρό καταπέλτη στο πόδι για σουτ προς το αντίπα-
λο τέρμα. Από τη δύναμη που τραβιέται ο μοχλός εξαρτάται κι
η δύναμη του σουτ ή της πάσας.

Το τερέν του "Φουτ Μπωλλ Μπέιμπυ"

Κάθε παίκτης είναι στερεωμένος σταθερά πάνω σε ένα ελατήριο.
Τραβώντας τον παίκτη από το κεφάλι προς τα πίσω εκτελείται ένα
αρκετά δυνατό σουτ (αάλογα πόσο προς τα πίσω τραβηχτεί ο
παίκτης. Δεν είναι σπάνιο η μπάλα να φύγει με εντυπωσιακό βολέ
και να πάει στο "Γ" της αντίπα΄λης εστίας!
Μερική άποψη του τεραίν στο "Football Stadium"


Ποδοσφαιράκι σαν φλίππερ. Από τέρμα σε τέρμα χωρίς παίκτες
στο γήπεδο. Τα σουτ και οι αποκρούσεις γίνονται από τα πτε-
ρύγια στο τέρμα.

Το κλασικό ποδοσφαιράκι των σφαιριστηρίων σε επιτραπέζια
οικειακή έκδοση. Πρόκειται, όμως για την ελαφριά πλαστική
κατασκευή για μεγάλο τζέρτζελο, αφού στις περισσότερες φο-
ρές η προσπάθεια του παίκτη σήκωνε ολόκληρο το γήπεδο
στον αέρα... Κυριολεκτικά.
(Η φωτό από το διαδίκτυο, επειδή το παρόμοιο της συλλογής
έχοντας υποστεί βαρβαρότητες κάποτε διαλύθηκε στα εξ ων
είχε συντεθεί.)


Γυναικείο Ποδόσφαιρο σε επιτραπέζια έκδοση.
Πσρόμοιο δεν υπήρχε στη συλλογή, επειδή ούτε το γυναικείο
Ποδόσφαιρο δεν είχε ακόμα... εφευρεθεί!
 Ποδοσφαιράκια  Στρατηγικής
Τον ρόλο της μπάλας τον παίζει ένα ή δύο ζάρια. Ρίξιμο ζαριών και κανονισμοί ορίζουν την εξέλιξη του παιχνιδιού και ο παίκτης αποφασίζει ανάλογα για τις κινήσεις των "ποδοσφαιριστών" του μέσα στο γήπεδο. Το παιχνίδι ικανοποιεί απωθημένα προπονητικής καριέρας.

Κλασσικό επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής και σκέψης, που κυκλοφόρησε
περίπου στα μέσα της δκαετίας του '80. Ίσως να κυκλοφορεί ακόμα.
Προσπάθεια προσομοίωσης ποδοσφαιρικού αγώνα με δύο ζάρια κίνησης
και ένα ζάρι επιλογής. Οι κανονισμοί του λίγο δυσνόητοι.

Το γήπεδο του Football Master θυμίζει σκακιέρα.

Επιτραπέζιο αθλητικό πολυπαιχνίδι, όπου μία από τις καρτέλες του είναι και το Ποδόσφαιρο, το οποίο
παίζεται σαν πουρσουίτ πίστας. Το παιχνίδι τελειώνει όταν όλοι οι "ποδοσφαιριστές της μιας ομάδας φτάσουν στο αντίπαλο τέρμα

Η πίστα στο Ποδόσφαιρο, το ένααπό τα 20 αθλητικά παιχνίδια του κιτ.

Το πιο αγαπημένο ποδοσφαιρικό επιτραπεζιο του Dino. Το έχει από τη δεκαε-
τία του '60. Στην πραγματική του έκδοση είναι ένα πολύ απλό παιχνίδι με
ελάχιστους κανονισμούς. Ο Dino εμπλούτισε τους κανονισμούς του και το
έκανε να θυμίζει πραγματικό ποδοσφαιρικό αγώνα (είναι το μόνο που προ-
βλέπει οφσάιντ, πέναλτυ και αποβολή), ενώ σε διάρκεια πραγματικού ποδο-
σφαιρικού αγώνα (90΄) δεν είναι λίγες οι φορές που το ματς έληξε χωρίς γκολ!
Αν ο Dino σας ζητήσει να παίξετε μαζί του μια παρτίδα, μη διστάσετε φοβού-
μενοι την πείρα του. Συνήθως χάνει!

Οι δυο ομάδες στη σέντρα για την έναρξη του "Γκολ". Διακρίνονται ολοκάθαρα τα αλλοπρόσαλλα
συστήματα διάταξης και των δυο προπονητών. Οι επισημάνσεις για το οφσάιντ
στα τετραγωνάκια δεν λαμβάνονται υπ' όψη.

Ποδόσφαιρο με καρτέλες. Παίζεται όπως το ντόμινο.


Ένα ακόμα επιτραπέζιο ποδοσφαιρικό παιχνίδι επινόηση του Dino, που είχε
δοθεί ένθετο σε κάποιο περιοδικό. Μπορείτε να το μεγενθύνετε, να το τυπώ-
σετε σε Α3, να το κολλήσετε σε χαρτόνι και να παίξετε ατελείωτα ντέρμπυ. Οι
κανονισμοί είναι ακριβώς από πάνω.
(Η εικονογράφησή του είναι από τον Ζήση Παπαγεωργίου)

Ποδοσφαιράκια Γνώσεων
Δεν είναι ακριβώς επιτραπέζια ποδοσφαιράκια, αλλά ωστόσο ντέρμπυ μπορούν διεξαχθούν και με αυτά, αν οι παίκτες (παίζουν και περισσότεροι από δύο ταυτόχρονα) έχουν ισοδύναμες γνώσεις στα περί ποδοσφαίρου. Είναι κλασικά παιχνίδια κάρτας με εγκυκλοπαιδικές ερωτήσεις εξειδικευμένες στο Ποδόσφαιρο.

Κιτ καρτελών και πίστας με 600 ερωτήσεις που παίζεται, όπως ακριβώς όλα τα
παιχνίδια της σειράς του Trivial Pursuit

Δυο πακετάκια ισάριθμων trivia παιχνιδιών με θέμα το Παγκόσμιο Ποδόσφαιρο.
Το ένα είχε δοθεί ως δώρο στο παιδικό αθλητικό περιοδικό Sporty. ενώ το άλλο
(πνευματικό παιδί κι αυτό του Dino) με θέμα το Παγκόσμο Κύπελλο Ποδοσφαί-
ρου  είχε δοθεί ως έξτρα δώρο με την ευκαιρία της διεξαγωγής του Παγκοσμίου
Κυπέλλου το 2010.

Πρωταθλητής στα χαρτάκια
(και όχι στα χαρτιά!)

Αν και δεν είχε καμιά σχέση με τα επιτράπεζια, επιτραπέζιο το λογιάζαμε κι αυτό αφού γύρω από ένα τραπέζι μαζευόμαστε καμιά δεκαριά (το πολύ) νομάτοι της γειτονιάς και ρίχναμε τα χαρτιά, τα χαρτάκια μας, για την ακρίβεια με αντικειμενικό στόχο να κερδίσουμε των άλλων και απώτερη ελπίδα να υπάρχει ανάμεσα στα κερδισμένα και κανέα που δεν είχαμε, ώστε να συμληρώσουμε τη σειρά για να μας δώσει ο ψιλικάς μια δίφυλλη μπάλα δώρο. Καθόμασταν γύρω από το "γήπεδο" έχοντας ο καθένας μαζί του 30ακριβώς χαρτάκια. Παρ' όλο οι κανονισμοί ήταν απλοί θα πάρει πολύ χώρο να τους περιγράψουμε. Κοντολογής νικητής αναδεικνυόταν αυτός που μετά το τέλος του παιχνιδιού κρατούσε στα χέρια του τα περισσότερα από κάθε άλλον.


Εκείνα τα χαρτάκια δεν ήταν λουσάτα, πολύχρωμα με ολογραμματική εκτύπωση και πλαστικοποιημένα, όπως τα σημερινά. Αντίθετα ήταν τυπωμένα σε τραχύ ψιλό χαρτόνι από κακές -συνήθως- φωτογραφίες με τα πρόσωπα άτεχνα επιχρωματισμένα σε κάποιο φωτογραφικό στούντιο και κακοτυπωμένα. Τα αγοράζαμε ένα πενηνταράκι το καθένα (πανάκριβα) κλεισμένα σε σφραγισμένο φακελάκι, που περιείχε ακόμα και μια τσίχλα φυλλαράκι με γεύση κάτι μεταξύ κανέλλας και φράουλας.
Ποτέ δεν έμαθα που χάθηκε μια κούτα εβαπορέ φίσκα ίσαμε πάνω με καμιά 1.500αριά χαρτάκια με ποδοσφαιριστές, που ήταν και η πιο πλούσια συλλογή μου.
Α, επίσης ούτε συμπλήρωσα ποτέ το άλμπουμ για να κερδίσω μια μπάλα, μολονότι την είχα αγοράσει κάπου πέντε-έξι φορές με... δόσεις.

Πάντως το είχα φχαριστηθεί που έπαιζα καθημερινά "ντέρμπυ"με συμπαίκτες τον Σιδέρη, τον Δομάζο, τον Νεστορίδη, τον Θεοδωρίδη, τον Σεραφείδη, τον Λινοξυλάκη, τον Μπέμπη, τον Κοτρίδη, τον Ρωσσίδη, τον Σοφιανίδη, τον Πανάκη, τον Παπαεμμανουήλ, τον Βαλλιάνο, τους αδελφούς Λουκανίδη, τον Βουτσαρά και τόσους άλλους μιας αξέχαστης ποδοσφαιρικά εποχής.

10 σχόλια:

  1. χαρτακια παιζαμε συνεχεια!!!ηταν ενα απο τα αγαπημενα μου ''σπορ''εκεινης της εποχης!!!και φυσικα ακομη συλλεγω χαρτακια ποδοσφαιρου και μονο μια φορα ειχα γεμισει αλμπουμ και κερδισα ενα αταρι μαιμου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πώς να σας φτάσω, πώς να σας προλάβω.. τρέχετε με εκατό κι εγώ βαδίζω με ρυθμούς χελώνας. Η αλήθεια είναι ότι σας ζηλεύω κομματάκι, αλλά προτιμώ τους ρυθμούς αυτού του συμπαθούς ερπετού, καθώς επίσης και το ραχατάκι μου, σχετικά πάντα με τη γραφή γιατί κατά τ' άλλα δεν σταματώ. όμως τέλος η γκρίνια.. τώρα στο θέμα μας / σας.

    Ποδοσφαιρικά δεν σκαμπάζω. Όμως η μπάλα είναι το αγαπημένο παιχνίδι μεγάλων και μικρών, μ’ αυτήν μεγαλώσαμε παίζοντας και μ’ αυτην μεγαλώσαμε τα παιδιά μας. Σχετικά με το ποδοσφαιρο κατανοώ το πάθος, το νεύρο, τον ενθουσιασμό, τη ζωντάνια, όμως η βία (μερικών είναι η αλήθεια) είναι βλακεία.

    Υπέροχη όντως η πολυβραβευμένη Κάθριν Χέμπορν, είχε και μια ομορφιά σπάνια για γυναίκα της εποχής της, ψηλή, λεπτή, αεράτη. Και άξια έφερε μια περηφάνια (παραστατικά τουλάχιστον) γι' αυτήν την ομολογουμένως τέλεια θηλυκότητά της. Συγκλονιστικός ο έρωτάς της για τον παντρεμένο Σπένσερ Τρέισι, που δεν ξέρω πώς το μετρούσαν οι δυο τους, γιατί αυτός ποτέ του δεν χώρισε τη νόμιμη σύζυγό του, ενώ εκείνη δεν νομίζω ότι μετά απ' αυτόν παντρεύτηκε... με συγκινεί ακόμα η ταινία "Μάντεψε ποιος θα ' ρθει το βράδυ" . Ήταν καταπληκτική στην ταινία "Η τρελή του Σαγιό", απαράμιλλη σε ομορφιές η ίδια και η λεοπάρδαλη της στην ταινία της επίσης (δεν θυμάμαι τον τίτλο) και όπως λεπτολογεί ο Dino στη "Βασίλισσα της Αφρικής" ακόμα καλύτερη. Αλλά θυμάμαι και τη "Χρυσή Λίμνη" μαζί με τον Χένρυ και την Τζέιν Φόντα. Μας άφησε πολλά και ακούμπησε την ψυχή μας με γέλιο, με συγκίνηση, με στοργή, με έρωτα, με πείσμα και ο στόχος της πάντα ήταν εκείνος που μόνο εμείς οι γυναίκες πετυχαίνουμε κι αυτός είναι η καρδιά του αρσενικού που ερωτευόμαστε, που αιωνίως αγαπάμε.. (ε' δεν θέλω ύφος και χαμόγελο ειρωνικό), είπαμε αγαπάμε!! Αγαπάμε!! Αυτά τα υπέροχα αρσενικά που λέγονται σύντροφοι, σύζυγοι, γιοι, εγγονοί, φίλοι. Στο κάτω κάτω αν σας αρέσει..

    Τώρα, πηγαίνω στο περασμένο κείμενο του Dino, σχετικό με τον Μίκυ Μάους. αυτός ο Walt Disney άφησε εποχή και δεν ξέρω μέχρι που θα φτάσει ακόμα, μπορεί για άλλα τόσα χρόνια. Πάντως είτε τα μηνύματα ήταν αμερικάνικα, είτε όχι σημασία έχει ότι μεγαλώσαμε ευχάριστα εμείς και τα παιδιά μας διαβάζοντας και γελώντας μ' αυτό το πανέξυπνο ποντικάκι., εξ ' άλλου αυτά τα λιλιπούτεια τρωκτικά όντως είναι πολύ έξυπνα. Μια πολύ παλιά ταινία "Τσάρλυ" ο τίτλος, αν δεν απατώμαι, δείχνει περίτρανα πώς ένα μυαλό ενήλικου ανθρώπου αλλά παιδικής αντίληψης, (που προσπαθούν (δήθεν) να τον κάνουν καλά, με διάφορους τρόπους μεταξύ των οποίων και διάφορα απλά, παιδικά, πνευματικά τεστ, νικήθηκε σ' ένα τέτοιο τεστ από ένα ποντικάκι..
    Ο ντετέκτιβ Μίκυ με τη φιλενάδα του τη Μίνι (δεν ευτύχησε να την παντρευτεί), τον πιστό του σκύλο τον Πλούτο, τον κολλητό του φίλο που είναι ο συμπαθέστατος "χαζούλης" Γκούφυ και ένας θανάσιμος εχθρός-κακοποιός, χοντρός στο σώμα και το μυαλό, ο Μαύρος Πιτ. και ένα σωρό άλλοι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι του Μίκυ, άδειασαν στην κυριολεξία πολλές τσέπες και μάλιστα πενιχρές για να δώσουν τη χαρά στην πιτσιρικαρία να διαβάζει κάθε εβδομάδα και μια καινούργια ιστορία του αστυνομικού δαιμόνιου αυτού του ποντικιού.
    Μη φωνάζετε τελειώνω και μάλιστα μ’ ένα καυγαδάκι. Συμφωνώ με τον Leandro Conti σε πολλά, διαφωνώ εκεί που λεει εμβάθυνση-θεματολογία, δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου.
    Τολμώ να γράψω την άποψή μου αν και φοβάμαι ότι (μπορεί) η γραφίδα του adamsjim να μου σπάσει τα οστάρια των χεριών μου, για να μην ξαναγράψω (ίσως μου κάνει καλό., για την πολυλογία λεω και κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε).

    ΥΓ. δεν κατάφερα Dino να ανοίξω τα blogs Youtube για την Χέμπορν. Τώρα το κείμενό σου οφείλω να το ξαναδιαβάσω μια και έκανα μια ανάγνωση τροχάδην και ίσως είχα να γράψω περισσότερα.... πάντως όχι λιγότερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι μας θύμισες τώρα ρε ερπετό!!!
    Η δική μου γενιά μεγάλωσε στις αλάνες. Τότε δεν είχαμε τίποτα άλλο (πολλοί ουτε TV) να παίξουμε! Μια μπάλλα να κλωτσάμε και να γυρνάμε μετά από ατελειωτες ώρες σπίτι με ματωμένα γόνατα αλλά πολύ ευτυχισμένοι. Κι αν στο χωριό βρίσκαμε χορτάρι ήταν σα να πέζαμε στο Μπερναμπέου..

    Φοβερή η συλλογή με τα ποδοσφαιράκια. Παραλαγή του Football Stadium με τα ελατήρια κυκλοφορεί ακόμη και σήμερα. Το χάρισα σε ανηψιό και γιό και το τιμησαμε δεόντως.
    Subutteo όμως δε βλέπω. Αυτό κι αν άφησε εποχή. Είχα αγοράσει τη Manchester Utd που τότε ακόμη ήταν κάτω από τη Liverpool αλλά ευτυχώς ήρθε ο τσίχλας (Σερ Αλεξ) και άλλαξε την ιστορία..

    Τα χαρτάκια μεγάλη αδυναμία. Μακάρι να τα φύλαγα. Τέτοια συλλογή όμως φίλε μου δεν ματαδα.. Ασφάλεια έχεις στο σπίτι? Συναγερμό?
    Για γράψε διεύθυνση..για γράψε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αν δεν ήσουν και γαυρος θα σε συμπαθούσα πιο πολύ. Δηλ φέτος αν είχατε τερματοφύλακα και ένα καλό σεντερ μπακ ακόμη θα το πέρνατε αήττητοι?

    Αντε να ρθει ο Σουλτάνος να δούμε άσπρη μέρα και να δούμε μετά γέροντα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φοβερή η συλλογή σου, Γιώργο. Εγώ βέβαια θα συμφωνήσω με τον Hunter, όσον αφορά το Subbuteo. Μιλάμε για πώρωση! Πρωταθλήματα ολόκληρα, στην παλιά μου γειτονιά, μαζευόμασταν ο καθένας με την ομάδα του και γινόταν ο χαμός! Νίκο, όταν ξανάρθεις Αθήνα σε προσκαλώ σε έναν φιλικό αγώνα! Πριν από ένα μήνα πήγα και αγόρασα καινούριο γήπεδο, έφτιαξα ολόκληρη κατασκευή! Ετοιμάζουμε και καινούριο πρωτάθλημα (στην νέα γειτονιά πια)...
    Θα φτιάξω και μία ανάρτηση για το... άθλημα σε λίγες μέρες στο blog του Σερίφη... Όσοι πιστοί προσέλθετε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι λες μωρέ Αμπνταλά Σουλτάν χαρέμ; Από πού τεκμηριώνεις ότι είμαι γαύρος; Αν παρατήρησες στα χαρτάκια έχω βάλει περισσότερους ΠΑΟ από Ολυμπιακούς κι αν κάνεις τον κόπο να μπεις και στον Dino Retrosportivo θα δεις ότι στα λήμματα για τον μήνα Οκτώβριο έχω περισσότερα, πάλι για τον ΠΑΟ και δεν έχω βάλει τους αγώνες του στα διάφορα Κύπελλα Ευρώπης (θα διάλεγα, αν ήμουν γαύρος κατά πώς πιστεύεις, τις ήττες του, που είναι και περισσότερες -χο, χο, χο!).
    Για το subeteo δεν θα πρόσξεξες ότι το αναφέρω, αλλά απλώς δεν έχω στη συλλογή μου. Ήταν ακριβό σπορ η αγορά του με τα τόσα αξεσουάρ, αλλά και μια φορά που είδα πρωτάθλημα suboteo εκτίμησα ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσα να παίξω έτσι και πολύ περισσότερο η παρέα μου που δεν θα είχε για να εξασκηθεί και λίγο. Για αυτό δεν πήγαινα αυτή την εκδοχή επιτραπέζιου ποδοσφαίρου. Όταν θα αρχίσει με το καλό και το μπάσκετ λέω να παρουσιάσω και τη συλλογή με τα επιτραπέζια μπάσκετ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιωργο για να ξερουμε κιολας,σε ποιο περιοδικο ειχε δημοσιευτει το ποδοσφαιρακι που ειχες φτιαξει?σπαω το κεφαλι μου γιατι το θυμαμαι σαν εικονα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αργύρη, μη το σπας άδικα το κεφάλι σου να θυμηθείς (εκτός αν το έχω δημοσιεύσει και πουθενά αλλού και δεν θυμάμαιεγώ!). Το λέω αυτό γιατί δημοσιεύτηκε σε βιβλίο Διακοπών για παιδιά που τέλειωσαν την τετάρτη δημοτικού των εκδόσεων Σμυρνιωτάκη το καλοκαίρι του 2008. Ήταν τρία τέτοια βιβλία που είχα γράψει κα επιμεληθεί εκείνη τη χρονιά. Φυσιολογικά, δεν θα πρέπει να το έχεις δει, εκτός αν ανάμεσα στις άλλες συλλογές σου μαζεύεις και βιβλία σχολικών διακοπών. Πάντως εγώ δεν μαζεύω,αλλά τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι κακή ιδέα!
    Στη διάθεσή για κάθε άλλη πληροφορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. dino,όντως πολυ ωραία η συλλογή σου,διαβάζοντας
    τα γραφόμενά σου "γύρισα"πολλά χρόνια πισω,νασαι
    καλά φίλε!
    Πριν λίγο κατάφερα να "επιδιορθώσω" την βλάβη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συγχαρητήρια και από μένα για τις συλλογές σας αλλά και για τις πανέμορφες αναρτήσεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή